верба (ж.)
Послушноста, вербата и довербата во водачот и партијата - му беа патоказ.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тој се трогна од грижата на оваа мајка и му се утврди вербата дека ќе дојде време кога самиот народ ќе трча за просвета.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Исцело бевме посветени на вербата дека ќе победиме иако секаде губевме.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Може човек да биде огорчен, во еден момент да се чувствува дури и сронат, но јас нема да паднам пред искушението на изгубена верба.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Вербата на гемиџиите дека со индивидуални оружени акции ќе ја принудат Европа да интервенира во прилог на ослободителното дело била крајно нереална.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Братучедите сфатија дека верба во Љакета не можат да имаат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Опитен беше во расправи и бевме чуле дека сите со кои беше расправал ги беше победил со разум, ум и божја верба.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
18. Времето се грижи за зборот зборот што го обновува Тој што му длабеше во корењето го гради доградува и виши во куќата на светот Вербата штира не е Ни неверен е зборот Убавината да му се верува на надежта е врсник И онаа земја иловица густа раката што му ја памети се врти врти и понатаму во лика нова нудејќи ја светлината нова на говорот ризата небесна нитките што ја ткаат на несвенатиот збор И уште и натаму сега од пределите на глината над запомнатата стреа продолжува тој кон муграта да гледа со стрептеж незгаснат за повтежот на говорот да го досегне реченото
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
- И додека ја чувствував онака висината на мојот врат јас во себе се прашував Зар можело да се случи тетка Боса да се посомнева или да сфати дека во мене сѐ повеќе се намалува вербата во вистинитоста на она што се случуваше?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Четириесет години Невена си остана невеста со заклучено срце во кое ја чуваше големата љубов кон кралскиот офицер, со негибната надеж и верба во неговото враќање.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
А тајната на слушање на срцето е во вербата во самите себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Веќе немаш во ништо верба, па и во бога се сомневаш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Високата категорија останувала долги периоди безбедно на власт, но порано или подоцна секогаш настапувал момент во кој таа или ја губела вербата во себе, или својата способност да владее ефикасно, или и едното и другото.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
193 ВОВЕД Митовите и реалноста Падот на комунизмот и промената на општествено- економскиот систем што следеше голем дел од македонските граѓани ги дочекаа со ентузијазам и верба во подобар живот.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Заедничката верба во еден братски Балкан, која за сите беше утопија, ги храбреше да истраат во насочување на нивниот идеализам за разбирање на homo balcanicus во сите времиња.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Мислејќи дека човек треба да се насочи кон верата своја, а не кон позицијата во својот световен живот, и со слепа верба во семоќната правда Божја, јас ве учев да ги веднете главите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Трупот на мојата верба беше преполн со стршлени, кои се котеа тука, како избезумени.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Не дозволувајте да ве поколебаат, издржете во вербата своја и во страдањата, па и тогаш кога ве навредуваат, кога ве прогонуваат, кога ви го одрекуваат она што е ваше!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Според степенот на нашата верба, нивниот говор не може да биде девалвиран, туку издиган на позиција на Божја реч.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ја жалеше Змејко и секогаш се чувствуваше стаписан од некое необразложливо чувство на вина пред таа загубена верба во своите раце кај тој старец, во нивната умешност да создаваат, да градат, додека нејзиниот недостиг стоеше во секој негов збор, во секој поглед на оние очички, што не гледаа ниеднаш право в лице.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
