војвода (м.)
А сега, ко посрано дете се мешколи пред нас, си мислам, - За држава треба цар, даскали, доктори, писари, вели војводата, а ти имаш само болви и болвосерки.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Стариот војвода поверувал во тоа и се вратил дома во селото од каде што бил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Иако овие костими се хиперболични, анахрони и неконзистентни - зошто еден војвода од Милано би носел капа на венецијански гроф, или неаполски благородник би носел холандска наметка? - тие се метафорично делотворни.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Можеби затоа што немаше свои, зашто тој уште момче беше кога излезе комита и дваесет и петгодишен стана војвода чија чета надалеку беше прочуена.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Излегол народот да го дочека стариот бугарски војвода и српски шумар.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И после војводата цела година не им даде сон на војниците.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А кога дојдоа големите војни чувме дека и војводата загинал.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ја зафрли капата назад за да може да гледа и стоеше надуен, небаре не е комите туку војвода.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ем јас чунки сум прв на земјава наша, како војводата ваш што го имате во Прилеп, така и јас сум овде, - да сум ја опколил сета земја околу наоколу сум видел оти не може ништо да се прибере од лоши спили и далги.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
А може некој светец стоеше пред него и не даваше да помине куршумот, да го удри војводата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Јас, па војвода! - се противстави дедо Димо. - Со таа ми ти брада, со тие ми ти мустаќи и со тој твој планински стаж, друго име не ти прилега.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ги зеде тој уште двете лири од аманетот на татка ѝ на Трајанка, направи триста други зулуми сѐ додека еден ден не ја зеде работата во свои раце дедо Геро војводата и неговите двајца комити.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но не отишол кај некоја чета кај војводите.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Да останат вечно спомените тешки за војвода тука што остави снага, за честа што тука во часови жешки бој водеше страшен за слобода драга.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
А војводата рекоа дека загинал од својата граната. Ја испукал гранатата, рекоа и истрчал да ја стигне за да падне на него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само погледот ѝ се закова во војводата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И јас со страв го извадив ножот од појасот на војводата. Му го подадов.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога запревме, војводата рече дека сега е најблиску до бога тоа божјо копиле.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И кога се скри сонцето, кога се замрачи убаво, војводата го крена ќумбето полно со жарје и со гламни.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Други пак ќе речеа дека војводата е жив и дека некаде се крие. Не се крие од страв, туку од срам. Сите поразени се срамат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
