галантен (прид.)
Томе стоеше како стаписана и збунето како од немајкаде бавно и малку несмасно ја пружи раката која Петар со огромна нежност и галантност ја зема во рака и ја бакна.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
- Јас ги сакам југословенските туристи. Тоа се добри луѓе, и галантни!
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А, жените плачат зошто повеќе нема кадарни, сербези мажи, шармантни и галантни заводници, севдалии, внимателни, полни со љубов и разбирање, џентламен и совршен сопруг.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Оттука не ни е веќе тешко да заклучиме дека во овие филмови вистинскиот трагичен јунак е остарениот, галантен, но „виновен”, „негативен” татковски лик - мора до крај да бидеме заслепени со холивудската идеологија (што Хичкок тука успешно ја минира), ако не забележиме дека и Дописникот и Озлогласената се изградени на контрастот меѓу „негативниот јунак”, кој е во суштина единствената човечки привлечна личност, и „позитивниот јунак”, кој е сосема банален лик - а во тој контраст секако не ни е тешко да ги препознаеме спротивностите меѓу поединецот на „автономната” етика и „хетерономниот”, „кон другите насочен” поединец.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Да сум галантен, како што не сум, и нејзе ете да ѝ тапосам еден жолт в раце.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Од стојалиштето на денешните постмодернистички интерпретации на уметничките позиции, следот на тие фантазии е еден галантен но и вулгарен coup de grace.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ваквиот предлог на Ѓорѓе предизвика позитивен ефект кај двете дами кои немаа ништо против галантноста на овој млад џентлмен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
