гатач (м.)
БИЛТЕН Ајде ред се редат мале Коцкаришта на шалтер Сите мале ги заеба Баерн 85 ДЕН +ДДВ Уклучив ТВ Гледав гачка И пљачка од лажлива гатачка
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Се сети на гатачката од Бечеј и нејзината порака.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Во мигот кога невестата ќе го пречекори долниот бабар, гатачот го удира со стап и извикува: „Виде јајце в камара, ти се стори пладнина“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Овој, еден од најубавите народни обреди, дружината го играше на сцената одлично; сите беа искусни и се гледаше дека точно го знаат и го разбираат секој симболички детаљ; гатачот потем говореше: „Оддалеку идиме, надалеку одиме, на кораб се возиме, со стапој се крепиме, коработ се скина, на домаќинот газот му зина“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И така сѐ до смртта на долниот бабар, една од најубавите епизоди на нашата фолклорна ризница, во која телото на умрениот бабар симболички се распарчува; претходно, гатачот го обвинува домаќинот за смртта на бабарот: „Алему бале, пците му го клале, кај тебе ата ме најде, штета ми се штети, здрав го доведов другаров, а овдека мртов падна.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Во мигот кога заглушувачката врева ќе ја достигне својата кулминација и ќе стане неподнослива, гатачот го повикува домаќинот да ја отвори вратата: Отвори бре домаќине, запали кира борина, врзи си гаќи в темнина да видиш лика и прилика да видиш наша невеста, како лепетит, како треперит, како полска пеперутка, како прилепска мандулка.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Во првите седум акции што беа успешно изведени Раде не беше допрен ни со едно зрно, но во осмата и деветта спечели дури четири рани со кои, заедно со претходните четири, спечелени во комитлакот, опасно ѝ се приближи на десетата, што гатачката веќе му ја имаше проречено како последна и кобна.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Не им верувам на гатачките со рамни гради што првин ќе те надојат со љубов А потоа ќе ти проречат умирачка.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Потем доаѓаше уште една скаредност под маска, како симбол и посакување плодност; гатачот бара од домаќинот да ја надомести штетата за смртта на бабарот со овие зборови: „Ќе дајте една кора сланина, една бела погача ќе дајте една стара пара, наша млада да ви поскокнит, да му поскокни коњот на домаќинот“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Првиот веднаш ќе го поврзиме со судбината на Раде, или поточно со гатачката од штипско Ново Село, која одамна предвиде дека му е пишано кусиот живот да го проживее токму како војник!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Тој е нашиот прв учен лекар, му велеа на Милош, не како сегашниве бајачки и гатачки, што го мамат народот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И потем гатачот ѝ се обраќа на невестата: „Вруќо мори млада, под белата брада!“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ете, зарем не гледате каде стигнавме со нашите „умни глави”, литературните и психијатриски беседници, поети појци, гатачи и видари.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Дали беше зол, дали беше препреден, дали беше само маѓесник или гатач?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
