гениј (м.)
Притоа безрезервно се велича големината на народниот гениј, особено во партиските сфаќања на уметноста и нејзината служба во народот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Денес го замолив Превер само малку да ме одмени или да украдам барем од неговиот гениј Но зборот кој плени не доаѓа лесно Заглавен в челуста на мојот ѕвер Не излегува низ грлово тесно А јас кутриот волонтер Несреќен ко осамен солитер Прогонет ко декадентен Бодлер Корисно сакав да направам нешто...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Додека Вера, одново ја прелистуваше книгата раскази на еден голем европски автор (за кого сите теоретичари и литературни критичари сметаат дека е вистински гениј), трудејќи се да си ги долови сите пропусти направени при првото читање, да ги одгатне сите потенцијални значења и нормално да се коригира во проценката што ја имаше за него, нервозно си ја корнеше горната усна и незадоволно мрмореше како може токму него да го сметаат за гениј, а историјата на книжевноста да му изгради споменик за вечни времиња.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Од локалните гении им доаѓаат киселини, многу ждригаат, а понекогаш мора да скокнат до најблиската аптека по апчиња против пролив.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Затоа вдахновено проповедај:
едното е поделено на безброј
цареви и арлекини
скрбни и среќни
нееднаквоста е врховно начело
на Целоста, универзумот луминозен
сферичен, фокусиран
нематеријално материјален
а ти кој посматраш, сфаќаш:
генијот е разорна будност на супстанцата
ѕвезден јазол на белузлавото јајце
знак за дослух меѓу телесата
данте, шекспир – параболи!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Уметникот, исто како и шаманот или монахот, поминува низ многу искушенија пред да ја верифицира својата концепција за гениј, адепт или светител (Божји лудак); патиштата низ кои сите нив ги влечат донесените одлуки се подземни, алтернативни, често пати бескомпромисни и согласно на тоа губитнички.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Можеш да бегаш каде што ќе помислиш и со кого ќе посакаш, ама од судбината или од пишаното - нема. Затоа народниот гениј рекол: „Од пишаното не се бега“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Henry Ford бил вистински гениј, бидејќи прогнозирал дека неговиот изум ќе стане употреблив предмет за поединецот. Автомобилот значи дека секој ќе биде мобилен.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Карактеризирајќи го инаетот како погубна особина народниот гениј продуцирал неколку изреки: „Инаетот глава кине.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Народниот гениј, на инаетчиите често им дава животински особености, па неретко, за некој инаетчија ќе каже дека е магаре, то ест дека се инати како магаре на мост.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Лордот Хенри Вотон и сликарот на портретот, Холвард Бејзил, се ставаат во улога на исцелители преку реченици што се референца на нивната животна филозофија: „Ниту една жена не е гениј... жените се украсен пол...
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Задачата на поетите е тој национален гениј да го одбранат од суптилното продирање на странските идеи, да го прочистат јазикот заменувајќи ги германските зборови со латинско потекло со други, чисто германски изрази, да ја откопаат затрупаната ризница со народни песни и, на крајот, во својата поетска работа, да тргнат по примерот на фолклорот, таа состојба на свежина, невиност и совршенство каде што индивидуалитетот на народот е сѐ уште неосквернат со било какви допири и се манифестира со едногласие.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во умот на Водачот проблесна генијот, целата земја ќе ја претвори во бункер со трудот на целиот народ кој ќе се брани самиот од непријателите!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Додаваме дека Добрица Ќосиќ во извесна смисла е голем српски писател, можеби и татко на „националистичкиот Билдунгсроман“, чиј плебејски гениј не се исцрпува во јазичко-создавачката сила на неговата проза.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Сега ‘е раскажам како се родив, како растев и како се открија во мене првите знаци на гениј.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Но тоа не е сѐ: националниот гениј едновремено ги укинува и поединецот (растворен во групата од која потекнува) и човештвото (изделено на вкочанети есенции, распршени во множества етнички личности затворени самите во себе).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Бенедето Кроче веруваше дека генијот е способност за создавање дела, а вкусот – способност за нивна адекватна рецепција.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Витгенштајн го поднесува Трактатот како докторска теза 1929 година. Членови на испитната комисија биле Расел и Мур, а Муровиот извештај бил: „Моето мислење е дека тезата на господинот Витгенштајн е дело на гениј; но, како и да е, таа во секој случај ги надминува потребните стандарди за степенот доктор по философија на Кембриџ”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во нив се слави генијот на народот кој произведува од игла до локомотива на која еден ден ќе ѝ се придружат и вагони, по патот на нови железнички пруги.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Народниот гениј ги беше презел сврзните ткива на трите јазици со голема традиција и минато.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
