гонител (м.)
За разлика од бегството кое, барем физички е оддалечување од несаканото, потерата опседнува со постојаната свест за близината на гонителот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Набргу гонителите се нашле пред еден огромен казан поврзан со цевки со излези на ридот. Тоа беа млечните потоци, сега секнати.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
22. Ако чудесните трансформации, кога, пред заканувачката потера, фрлениот чешел израснува во трње како корија, солта во планина од пештери и камења, врпците во змии и смокови, капката масло во маслено езеро (во кое гонителот се удавува) се доживеат како прекрасни поетски слики, тоа не ми брани во овој бајковиден детаљ да го побарам сопственото етичко толкување.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Жртвата, изложена на постојан атак одговара, во тоа е етичката утеха и охрабрување, надвишувајќи ја реалната премоќ на гонителот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Над главата му се занишаа и зашумија гранките прострелани од куршумите на неговите гонители.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сѐ уште се надевал извлекувајќи го јатаганот од појас: можел да стаса до својот коњ побрзо отколку гонителите до него. Многуте гласови како да го сопнувале.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ете каков пречек им приредил Чанга на своите гонители.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
