гостува (несв.)
Ме одведе на периферијата, и јас, штом слеговме од автобусот, видов дека во градот гостува циркус.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Кинески циркус Кинески циркус гостува во собата моја малечка.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
А си чула ли - ми велат дека кај нас гостува ДИЏЕЈ познат Појди флаери се делат па веќе целиот град дозна Ги прашав: Што мислите колку човек знаење треба да има за пирамида да направи една?
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Малото шаховско поприште му откриваше широк пат во животот, го одведе еднаш и во странство, и веќе опипливи му се чинеа мечтаењата за светски турнири и турнеи, за гостувања кај шаховски снобови - бразилијански владетели на плантажи или баснословно богати махараџи, во дворците на кои убави жени, покриени само со проѕирен превез, ги извиваат своите тела во танци при ноќен водоскок, а оние црни очи им горат, им светкаат.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кинески циркус во собата ми гостува.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Кинески циркус во главата ми гостува.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Она што возбудуваше во целата таа работа (а јас подоцна го најдов во една француска книга на еден познат антрополог, што ја купив во Париз, при едно гостување на циркусот), е што партијата на Луција нѐ врати назад, на едно порано еволутивно општествено скалило: во добата на примитивните, со транс и еуфорија опседнати општества, таканаречени дар-мар општества, каде основни форми на општествената комуникација се маската и трансот; пред тоа живеевме во таканаречено општество со книговодство, во кои мимикријата, маскирањето и занесот исчезнуваат (затоа комунизмот беше помалку жив, одвратно немагичен и црно-бел по однос на општеството што го градеше партијата на Луција) и се повлекуваат пред компромисот меѓу наследството и способноста, кои се два основни фактора што ја определуваат иднината на единката во тие општества.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Популарните, славните, своите гостувања секогаш ги условуваат со листа на барања.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
И пред нашето гостување најдовме напишано: „Ве чекаме, како слободата што ја чекаме".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Текстовите кои следуваат се одговори на моите две барања; едниот е напишан пред гостувањето, а другиот во текот на повратниот лет за Сан Франциско.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Чевлите ќе ми втасаа токму за велигденскиот распуст, а јас веќе бев канет да гостувам тогаш кај Миќо на село.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Марија, да се насмееме, во градот гостува циркус, и предложи. Кловнови, шарени императори на смеата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Некои од нив што гостувале овде и порано и навикнале на слични пречеци, имаа обичај да не реагираат.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На страницата на културната рубрика стоеше изјава на министерот за култура: „Нема средства за џез-фестивалот“, изјавуваше тој, а во текстот стоеше: „Годинава, за првпат во петнаесет години, нема да се одржи градскиот џез-фестивал, на кој требаше да гостуваат реномирани светски уметници“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
После, како бруцош, пронајде и осми рид за еден Фројд. „Иване, вечерва гостува еден полициски челист“, му говореа. „Ќе дојдеш ли со нас?“ Ги држеше подалеку од себе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
