грне (ср.)
Па синот се решил за средината: скришум си земал од грнето на татка си додека тој најпосле не го сетил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но грнето го допушувал за недела порано или подоцна.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Си го стави дедото грнето во торбата и заборавајќи сосем на рибата брзо, брзо замина дома.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Потоа ја запече малку сланината, ги нафрла во тукот колбасите и, да се покаже пред новата јатрва салам домаќинка, стана, извади од вратките на ноќвите едно грне полно со јајца и удри да крши врз колбасите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тепсијата веќе беше празна, грнето со матеницата испиено, а на луѓето уште им се седеше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Митра го истави грнето од огништето, го зеде ѓумот со вода и леанот па им тури да си ги измијат рацете.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Обично се вели за манџата чмее чудило — нешто за чудење шаит — сведок шака — смеа, шега, нешто несериозно шеј — предмет шепнипокров — шепотење под покров со младата невеста шилеже — ланско јагне шубе — сомнение шупур — чешма со шупурка шутарка — скршено грне, бардаче, ќуп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дедо Најдо години со ред секои шест месеци купувал по едно грне тутун, и тоа му било мера: испуши ли помалу – нешто не му е добро, испуши ли повеќе – ќе се поболи.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На пирустија клала грне со грав, кромид и пиперка, полека да се вари.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во огништето крчкаше грнето со грав. Среде соба, на земјениот под, под вршник се печеше леб.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
МАРА: (која има ставено на софрата леб, грне грав, лајци и празна земјена паница сега ја става и погачата од кумата и турива од грнето грав во паницата).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Таму се фрлаат сите видови отпадоци; искинати опинци „опурчаци", непотребни кожинчиња, шутки од искршени грниња и бардаци — стомни и сѐ она што не е за брза употреба, но сѐ што би можело да се искористи во даден случај.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ќе ја прилепиш до грнето, вели, и тоа цел ден ќе врие, ќе поткашлува како стар човек, поднастинат, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Утрото порано Митра веќе беше го обесила месарникот со вода на верушките за да ги измие ваганките, лажиците, тепциите и грнето во кое се вареше петелот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Стои Толе над посатките и сеедно зборува: - Стомниња, бардиња, грниња, вика, не ќе оди ова за многу и мечката од Москва ќе се опсени и за нас, стомниња, бардиња, грниња и ќе видите, вели, како што слушам јас, стомниња, бардиња, грниња ќе прави војна и за нас, вели, па уште ние останавме без држава, вели, стомниња, бардиња, грниња, на сите околу нас им даде, вели, стомниња, бардиња, грниња, зар другите ѝ се породнини од нас, вели и ги крева стомнињата едно по едно, го чука со претите и после дува во нив да видат луѓето дека никое не тиши.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Потем испи грне млеко, запали цигара и заспа под едно дрво. Тажно 'рчеше.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Нашло грнето капак.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тој не бара свилена постела, ниту грниња полни со златници.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Пукна грнето, се истури гравот, Царот остана ненајаден.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
