грнчар (м.)
Грнчарот ја подврза косата и горниот крај ѝ го залепи на една грутка влажна глина. Речиси ја посади во глината.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Грнчарот одеше по строгите патеки што ја поврзуваа работилницата со придодадени ниски ложи и нешто постојано објаснуваше.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Кога децата ќе се заиграат помеѓу себе, тогаш и ние двајцата ќе можеме да се придружиме на трпезата да принесеме уште нешто, пред да ја изнесеме најголемата тава што специјално за нас ја печеа грнчарите дури во Велес.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
грнчарите дуваат во дулињата, стомните, ибриците, бардаците и другата грнчарија, ги полнат со вода и покажуваат дека не течат;
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Се женев во сенокос, околу црешни берење. Тогаш дојде грнчарот Толе од Вранештица и продаваше земјени посатки за раздавање. За мртвите на Дуовден.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Бујрум, рече грнчарот со полна уста благост, но и со задув во дишењето.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Грнчарот продава земја, велат, и неговите зборови може да се зборови на земјата. Така, чиниме почекај, почекај и пак врати се. 213
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога ќе се скрши грнето секој вистински грнчар знае дека е најлесно да направи ново ама и секој знае дека е врвно прашање на грнчарската чест да се залепи скршеното грне, да му се зацелат раните и пак да се направи нова празнина која да се наполни со нови не толку жешки тајни и не толку блеснати соништа.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Кога запреа пред една грнчарница, грнчарот ги покани да влезат внатре.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Речиси се провре меѓу грнчарот и Ѓувезија Дубровска.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Пред ниедно тркало немаше грнчар.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Еден господ знае кај беа отидени грнчарите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Но грнчарот упорно го држеше пред нив подадениот послужавник.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
6. Преградените простории во бараките, некогаш што биле спални, сега беа претворени во ателјеа; со тоа што дрвените легла на катови беа извадени, а на нивно место се отвори простор за долгата тезга со алат, за грнчарско колце на ножен погон и за купот глина во аголот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Грнчарот се изгуби во грнчарницата, а кога повторно се појави, во рацете држеше послужавник со две земјени чаши полни со ладно вино.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
