даска (ж.)
Куќата беше на два спрата со големи пространи соби и чисти подови од даски.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Едниот со шрафцигер ги затегнуваше синџирите на горниот дел од лулашката, а другиот ја зацврстуваше новата даска.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Храбро ја влечев даската, како и јас да сум дел од спасувачката екипа.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Не беше како некои стари даски по други лулашки: оваа беше заоблена на страните, нова и чиста.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Не морав веќе да се кријам, па се приближив и видов дека даската е светлокафеава, мазна и светкава, како премачкана со лак.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Улавееја сурферите низ разбранетата минливост и со начучулени уши залепени на даските очекуваа први да го слушнат големиот абер од големиот бран.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Крајно изреволтирана, спремна на кавга дури и за најмала ситница, влегувам во автобусот и замислете куриозитет - шоферот ја пуштил The Unforgiven од Metallica и тоа ја рокнал до даска.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Кината и театри одамна се празни, а даските што живот значат мирисаат на мувла.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Сетив како ме влече нечија силна рака, ме стави на даската за сурфање.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Трајанка беше како трамболина, отскочна даска на животот од која далеку се достигнува.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Јосиф го набрчка челото во знак на чудење, но спокојно продолжи по патот, решен да го помине целиот ден во безделничење, преместувајќи се од клупа, на клупа, а и како да не се преместува, кога на една фалеше даска за седнување, на друга даска за потпирање, на трета, ногарки...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Панично ја влечеа даската, не сфаќајќи дека така се враќаме назад. Пробав да ги смирам.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Еден викенд отидовме во Маврово, во куќичката која ти ја правеше со голема љубов, со години, камен по камен, даска по даска.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Ако е така, тоа нешто не вредело доволно за да биде мој предизвик. Ниту било соодветна одскочна даска.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Легна зимата над Рајчани. Мештаните јадеа сушени овошки, сушен зеленчук на летното македонско сонце на долги дрвени даски.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Таму стои и дека даските се црни, на таванските греди се нишаат пердиња исткајани од пајаците и дека на полицата што била на мојата страна, целата во прав и саѓи, имало две празни конзерви едната со сало а до неа и една книжна ќеса со сол која поради исчаденоста повеќе наликувала на стуткана свинска кожа.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Клучот на оваа деконтекстуализација и самото одредување на редимејд-от вешто се објаснети со стегнатата инверзија со која Дишан ги довршил овие белешки: „Реципрочен редимејд: Да се користи Рембрант како даска за пеглање“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Повеќе го сакам другиот начин на мислење кога секоја следна мисла се одбива од претходната, според принципот на трамбулина - се отфрла од отскочната даска.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ги носеа даските и поштарката Лида, која трчаше меѓу куќите како чамец, праша: - Кај кого е ова? - Кај нас.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ја правеше викендичката сам со години, со голем мерак и љубов, камен по камен, даска по даска.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
