дваесетина (бр.)
И решивме – одиме. Возиме прудолу по тесното сокаче и по изминатите дваесетина метри со левите гуми заглавивме во буништето од кое со гласно кокодакање на сите страни се растрча јато кокошки и веднаш по тоа со силен лаеж не пречекаа селските кучиња.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Над дваесетина крупни индустриски претпријатија - тоа е економската основа на Варна.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но по дваесетина години заедничка среќа таа ненадејно умрела.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Син му Трпо се родил дваесетина дена подоцна. Посмртче.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Од самата порта на офицерскиот ја забележа силуетата на нејзиниот сакан: тој стоеше на дваесетина метри од влезот во офицерскиот дом и гледаше во неа.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
По дваесетина поетски книги, испишани во згуснат пев, да почнеш со една поинаква постапка, навистина беше тешко.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кога ќе им речам на моите кои шетаат надвор, среде бел ден на сретсело да ти удрат едно дваесетина стапови по голи плеќи и гол гас, тогаш ќе научиш и цел живот ќе памтиш и на другите ќе им кажуваш.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Доста ја дочека пролетта и еден убав сечков ден ги опра на реката сите мотаници од нејзината предотина, а на другиот ден зеде дваесетина триесет јајца и му отиде на Колобана на анот и за сите купи пет шест чешити бои.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ќе поминат десетина минути, ќе поминат дваесетина, триесетина и вратите пак ќе се растропаат.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Кога времето беше жешко, освен како денешното готвење, што се вршеше на големиот шпорет на гас, храната, што се земаше од визбата или се донесуваше од бавчите, се подготвуваше овде надвор, на терасата и се јадеше на масата што беше обложена со дабово дрво, на која дваесетина луѓе можеа да јадат без да се тискаат.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Девојка на дваесетина години, со гранка скршена од поблиската црница, мавта лево и десно – ги тера досадните муви.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тоа му одзеде дваесетина минути.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
На журката имаше накај дваесетина луѓе од кои половината беа женски.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
На десетина, дваесетина дена, пробивајќи се по обични колски патишта, пресечувајќи неразгазени долинки и ритчиња, газејќи низ грмје и папрати, шумарот ќе се појавеше со својот џип да ја надгледа гората или да маркира дрво за огрев или граѓа.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тој ја извади порцијата со мед, но тогаш во грмушките паднаа дваесетина зрна, па тој ја врати порцијата назад во торбата и почнавме да бегаме.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Пропушти дваесетина товарени добитоци и незабележан влезе во колоната, фаќајќи еден коњ за узда.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Затоа, штом се симнав од валканиот воз и минав низ Железничката станица, една стара зграда што и по својот изглед и амбиентот недвосмислено потсеќаше на последните романтично утописки денови на грофот Толстој, без нервоза тргнав пешки низ паркот што започнуваше веднаш тука, едно дваесетина метри подалеку од станицата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Набргу, на дваесетина метри од брегот, тие го прифатија давеникот и одејќи кон плиткото, го изнесоа на брегот. Беше жив.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И најпосле бил тука, на дваесетина чекори од својата стапица, на која го донел оној проклет лелек.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Митре служи во српската војска на Соколот, на доглед на својата куќа, на своето село, а ништо не знае за своите, а уште помалку дека брат му Петре стои против него, на дваесетина триесет метри во бугарските окопи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
