длето (ср.)
Сега длетото копа и во теснината се слуша брзото дишење и триењето на телата и рацете.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во зглобовите се вгнездува вкочанетост и длетото одвај се движи во неговата рака.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тој се оптегнува, го забодува лактот лактот и раката го стегнува длетото.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во мускулите, од рамото до лактот, боцкаат тапи иглички и длетото на двапати му падна од раката, која започнува да ја губи својата способност.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И длетото тоне, и длетото ја истенчува преградата зад која се наоѓа злиот молох.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А тој длаби во моето срце Со длето го одгатнува Жешкиот јазик на пламенот.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
На кои гробишта талкаш, красителу на мртвите, на кој споменик, врз кој гроб го дотеруваш мермерот и врз него името му го врежуваш со длетото и чеканот, со која тажна младеж разговараш преку студена земја, чија мајка тешиш?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Под широкиот резец на длетото ронливата влажна земја меко тече по неговите дланки.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во излогот имаше чинии со завртки и навртки, изабени длета, ножиња со искршени сечила, излижани часовници кои дури не ни претендираа дека се исправни и друго безвредно ѓубре.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Арсо се капе во врела пот. Длетото лудува и руши и земјата се сурива под колената, градите, брадата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо го остава длетото и се заслушнува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
(...) Вистинската фантастичност не се состои толку во строго прераскажаните околности колку во одекнувањето на отчукувањата, ненадејните удари на срцето нам непознато, поредок што секој момент може да нѐ искористи за некој од своите мозаици, исфрлајќи нѐ од здодевноста, е затоа за да ни турне молив или длето во рацете.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
- Вечерва удираме в темел. Наеднаш длетото отскокнува од некаков метален предмет.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Арсо ожесточено го закопува длетото во влажната мекост на нечие тело и се сепнува од тоа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Длетото не запира. Непрестајно раката на Павле се провира покрај телото на Арсо..
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Под неговото длето, му се чини, подлегнува пркосен непријател во челичен оклоп и само нему му е одредено да го продупи со мечот (длетото е веќе остар меч) на човечката правда.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Уште половина метар, уште половина метар и.. . длетото потскокнува и падна од раката на Арсо.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Отклучување на заклученото, на катанец железен, со чекан и длето од решетки скршен, лошотија бедна, врз глава живот срушен.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Но секое допирање на длетото до неа опасно одзвучува.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Се копало со длето и лопатка. Копач во никој случај не смеело да се употребува.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
