довек (прил.)
Ќе ја трпиш ли довек смрдеата што се испарува од него?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Но што вреди: во најмачните моменти кога војниците го решетаа училиштето со куршуми, жена ми го молеше бога за спас; го молеше да се смилостиви и да ни помогне; но ете што стори тој господ: ме остави и без неа и без детето, пуст и чемерен довек...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Така се движи светот и во него векува човек, така било од секогаш и така ќе е довек.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Природните ги создал господ закони за довек, за мене не ги мени он!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
8. ШТОМ ИЗЛАЖЕШ ЕДНАШ, НЕ ТИ ВЕРУВААТ ДОВЕК - теориски би можело и така да се каже, во практика, пак, еднаш му поверуваш на човек а потем до смртта тој сѐ туку те лаже ...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
И блажени нека се твоите гради сѐ довек што го охраниле така.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Имаше наши измамени на патот на јагулите, останати довек в туѓина, со аманети и последни пари да се испратат по смртта коските во родната земја, верувајќи дека само таа може да ги прими и да им даде спокој, да ги стопи во дното на копното, како јагулите во дното на океанот.“
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Посакав на непријателот мој, порака да пратам за моќ и слава, за награда вредна што за труд се дава, не со превртливост и измама тешка, посакав нова шанса, ново лето, нов миг на мир, тој човек повторно да стане оној што бил, од злоба излечен, повторно човек, за довек.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
