еж (м.)
Се собра ко удрен еж и се истркала држејќи се со рацете за удреното.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Жабата сака од ежот да се чешка со голем ќеиф.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Попот сѐ уште го држел ежот на дланки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Па тие јадат желки и ежови, вели и го собира носот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога влезе ежот, до чизмата доскока кос со натопени крила.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Ежот брза пак есен да си стаса лисја да збери.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Буба Мара си соши нов фустан. Ежот се пресели во нов стан.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И повеќе копаме, се преградуваме, редиме ежови, слегуваме во земјата ко кртови.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Твојата коса секогаш е расфрлена. Како на еж.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Свирнал. Ежот, затреперувајќи во својата претпазливост, плашливо ја спроврел од игличестото кожувче малата муцка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Меѓу нозе ни поминува. Излегуваат и глувците, ежовите, кртовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бузо скокна од трапот и се накостреши како еж: - Твој ли е? - Не е.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Беше тоа еден од оние големите волци, во расцутот на своите сили, колку едно јунче; неговото влакно, речиси тврдо, како кај ежовите, сега линееше од гладот и остануваше по снегот во излепени прамења, како од мрша.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Малата главичка на офицерот не е обрастена со влакна. Сепак тој потсетува на еж.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сиктер од тука, нема пари! Ех, рекол, јас затова ве виках не вечера, не е, рекол, теле това - еж е ќо се вари горе.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Земи го ова стапче, разбуричкај низ тревата, размавтај и сѐ што е живинче: змија, гуштер, глушец, оса, еж, - сѐ ќе избега. Потоа јагодите се твои.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И тие не го лажеа па не знаеше што е бол - жежок, игличест како склопчест еж и ја познаваше само својата сува и така мака како и секоја човечка глад.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Освен шумолењето на лисјата, во воздухот се движеа и други ноќни шумови - ут ќе писнеше, еж ќе зашушкаше во сувата трева, осамен стар лисец ќе залаеше.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
— Чекај, каде? — Дојде време да стрижеме ежови и да молземе змии...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
