зазборува (св.)
И додека повторуваше Доцнам, доцнам, а ти ме зазборуваш ја отвори вратата и отрча по скалите.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не можеш да ја зазборуваш, што се вели, сосема е загубена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Одново го зазборувам, го завлекувам од молчењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мајка би рекла: ,Ме зазборувавте и ме оставивте без работа!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тетка Рајна за целото тоа време се обидуваше да ме зазборува за нешто друго, да ми го одвлече вниманието, но гледаше дека не ѝ успева, па и таа замолче.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Дали има кај вас ветар во магла, го прашувам јас Витомира, го зазборувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Уф, сестро Кево, се зазборувавме, а не е време. Оваа работа треба денес да ја свршиме.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А на Зоки му е здодевно тоа молчење. Сака да го зазборува.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
И сега одеднаш му зазборуваа многумина натпревар.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Поради тоа Едо доби неочекувано силна волја што поскоро течно да зазборува англиски.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
ДЕПА: Што натемаго е! Кога ќе се зазборува!... (Мара турува од ѓумчето ракија во филџаните.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Му се кладе учителот: сè што знаеше и умееше употреби само да го зазборува, да му го чуе гласот.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
