закркори (св.)
- Клекна над него и земајќи ја свеќата од калуѓерите, му ја поткрена главата, го погледна во очите, во устата; Наќо направи напор да му рече нешто, закркори со грлото, и му стече крв од устата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Зашто, колку да бев сега принуден, под силата на околностите, да го ломам првичниот ритам на своето одење, тој сепак понекогаш потсвесно ќе ми се наложеше, и тогаш мојот десен чевел очајнички ќе закркореше како неук пливач што голтнал во реката матна вода.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Нешто врело закркоре. Уморот надојде, вториот шприц го сотре.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Одоздола пак закркореа германските митралези.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Како што закркоре пукотницата така се појавија некои тешки возила со гасеници и со рилки како чистачи на снег така што не знам дали поскоро паѓаа трупови покосени од рафалите или местото се чистеше како ништо да не било.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Во секој случај, додека јас не знаев дали нешто видов или не, со сигурност знам дека таму некаде отаде каде што се појави онаа толпа народ со извици, транспаренти и знамиња закркореа машинки и митралези...
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Нѐ измами обајцата, ќе закркори. Обајцата ја делевме.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
