заморче (ср.)
Е тие, мали, ситни, дребни заморчиња на природата (иако не беа вистински заморчиња, туку јас така гледав на нив) еднаш се обидоа да излезат од својот фантастичен свет и да ги прошират своите живеалишта и на другата страна од автопатот.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Четири дена бев заборавена. Сега, кога ќе си отиде заморчето, пак ќе бидам потребна.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Беа тоа трите млади поети – Апчо, Клапчо и Шљапчо, со хибридни физиономии меѓу слатко заморче и алчен чакал.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
