зајде (св.)
Во далечина се гледаше сина силуета на Пелистер а позади него отсјај од темно портокаловото сонце кое веќе беше зајдено.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Чудесни јадења има, јадења ум да ти зајде, а сепак, во многу земји, некој ни леб не ќе најде.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
И не сака да зајде сонцето, не може да се наигра и да се нагрее во трапјето, во браздите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сонцето ќе зајде, ќе се истркала зад ридовите, а неговата светлина уште ќе им грее на лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А така момчета, вели и појди кај едни, појди кај други, не куражи и благодарја ви на учението, ни вели и ние: покорно благодарим, ќе му одречеме, а шумата свети, мислиш сонцето заборавило да зајде, да се тргне од неа, а сонце нема, небото на твоите рамена се потпира и тука учевме сѐ што си има една држава за да напаѓа и војната си тера и првин се бориме со Грците и со Англичаните и дење-ноќе во окопи, со цела спрема и не смееш да заспиеш, оти ако те најдат заспан, ќе те врзат на сонце, ако е сонце, ако не е дожд, и така ќе скапуваш, 123
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ни се случуваше да ни изгрее сонцето под италијанската војска, а да ни зајде под Грците. А ние, ни ваму ни таму.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Си мислев никогаш во мене не ќе догори свеќата моја - а догорува Си мислев никогаш реките не ќе зајдат – а зајдуваат Си мислев дека е веќе крај на сѐ – а сѐ одново почна.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Бев како зајдена. Смртта на близок не се чини стварна.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
И очите веќе не му светат. Зајдена му е светлината. Сѐ е загаснато на него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Поарно дај ми ја здрава, за да не ја крпам после. Војниците зајдуваат од смеење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сонцето зајде, се нафати мракот, се стемни, езерото ги промени сите бои и најпосле остана со една чакната блескавост што зрачи студенило.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ја запре косачката сред дворот зашто почувствува дека сонцето тој миг зајде и ѕвездите изгреаја.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ја турна на кај огништето и уште малку за големо чудо ќе ја фрлеше во оганот; ја бапна во пепелта и се загна да си го милува Толето, кое веќе врескаше до зајдување.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Зајдувам од кашлање, што се вели, грашки пот ми одат по челото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
14. Набргу пусто ќе е сѐ и некој далечен ќе се насели мир од пештерите, од небото каде што зајде сѐ и од летото обоено со билје изгорено.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Потоа сонцето зајде - во мракот за да те видам морав да те допрам.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Сонцето одамна зајде зад ридот. Се растури орото и сите си отидоа подома.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Така, на сѐ ја подучувам Уља: зошто не чини да ги заборави пелените надвор, а ѝ ги зајде сонцето, и како млекото да го варди од ветроштини и надворештини.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се валкаа низ тревата, а таа толку убаво мирисаше, што просто мамеше да си го забуцаш носот во неа, да се зајди од мирисање.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Еве таа го разбира неговиот вик и својот час, необична, таа го поведува орото во прва приквечерина, кога е сонцето зајдено и иде темнината.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
