згорнина (ж.)
Нејзиното придушено кикотење штуро одекнува и се губи над глувата згорнина од морето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во самото пристаниште неколку кајчиња од силно лулеење превртени со дното кон небото како отруени риби што на езерската згорнина понекогаш се превртени на плеќи а крлушките им блескаат на сонцето како огледалца со кои првовљубените си праќаат ишарети.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Кај Милева ми врвеше, орман ми се одзиваше.` За забележуење е дека младината предничи во воспевуењето на доскорешната борба и луѓето што таа ги исфрли од народните недра на згорнина. На собори, на работа, во домоите на културата, на празници средсело - младинците колективно создаваат нови песни.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Избледнетата виделина висеше како нечиста пајажина во згорнината на скалите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Откако отпадна сосем предниот дел на пенџето, кожата од згорнината почна да се збира и да ми ја открива ногата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Навлегуваше во неговиот мозок една јаснина како да излегол од хаосен мрак на светлосна згорнина.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
