изнасмее (св.)
Навистина успеав да ја изнасмеам но и да ја одоброволам.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Вечеравме кога кажав дека сакам да научам да сликам, и тогаш мама се изнасмеа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Едно го виделе Силјана мажот и жената, ги оставиле косите и си проговориле помеѓу си со нивниот јазик и се изнасмеале.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
-Животот умее да ни понуди исти формулации со кои еднаш ќе нѐ изнасмее а идниот пат ќе нѐ расплаче.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Пријателот се изнасмеа кога го праша како му оди.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Морам добро да се изнасмеам, инаку ќе умрам.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ѝ се изнасмеав на жена ми онаа вечер, кога, додека се шминкаше, огледалцето ѝ падна и се искрши.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Кога ќе се сетам на времето од пред две – три години и на мојата најголема и најтажна опсесија – дека годините ми минуваат, сите некаде одат во странство, а јас преку граница не сум мрднала, и дека којзнае кога и дали воопшто некогаш ќе ми се случи, ми доаѓа самата себе да си се изнасмеам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ми преостана да се изнасмеам. Полногласно.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тогаш, татко ти Добре, најдобриот човек на светот, ќе стане најсреќниот и ќе се изнасмее во солзи – радосници!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Јас тепам само курви... и Срби“, се изнасмеа наглас и замина.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Е, тоа навистина најмногу ме потресе но и изнасмеа!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- А, таа? - А таа се изнасмеа и отиде да вози ролшуи со еден мрсулко од шесто одделение.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Кога доктор Пачев влезе повторно во мојата соба можеби за да натокми уште некој податок во врска со исчезнувањето на Пеперутката, за малку да се изнасмеам.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Јас, будала, се средив, се намирисав и се враќам во постела, а тој, како да ми е брат, спие!”, се јави сопругата негова, а цариничката слатко се изнасмеа и, пак погледнувајќи нагоре, викна: „Стави во тавчето зејтин, не штеди!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ете, поради тоа, кога убаво се изнасмеав од прочитаното во есејот на Јан Кот „Одалеку-одблиску или Балзаковиот кревет“, веднаш потрчав во собата каде мојата сопруга уживаше во следењето на ТВ серијалите и почнав да и раскажувам за Јан Кот и за неговите средби.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ќе помуабетиме, ќе се изнасмееме, а може да падне и песна.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
„Васј, Васј", се изнасмеа тој.“ Со воените нема шега. Кај нив сѐ е прецизно како на вага во аптека.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Си платил цел, а ќе излижеш одвај половина сладолед а на тукушто избањатите божици секако нема да ве видат, инаку барем ќе ви се изнасмееја на сладоледните капаници.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Смеата поминува и на нив двете, а откако убаво ќе се изнасмеат одеднаш ќе молкнат како да се пресечени од нешто.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
