истрга (св.)
Ни се истргале кошулите од појасот, а луѓето подзапираат и се чудат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе ја истргаме постелата од под жените и ќе им викнеме да излезат со кренати раце.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се отвори нов фронт и ние се истргавме од огнот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да си подадеш рака па да се истргаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми се истрга и го удрив по уста.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си ги презашиваме истрганите копчиња готови за паѓање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И во таа брзина и мојот живот некако избрза, се истрга и еве ме уште жива.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сестрата веќе не може да ми го земе, од раце да ми го истрга.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во едно тргнување фитиљ да истрга однатре.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Но Беличот, кој што бргу ја оцени ситуацијата, гледајќи дека инаку не ќе можат да се истргаат од рацете на кондуктерот, што се беше спречил во тесниот коридор на вагонот, го тргна Мечето за ракав и рече мирно, и не трепкајќи.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кој ти дозволи тоа да го правиш!“ свика кон сејменот, го истрга пиштолот и ги забуца куршумите во него.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Не знам како сум измрдала, како се истргав тогаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не сме гладни, се преправаме, а и ушите ни се истргани за јадење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бев вчудоневиден. На портата стоеше еден поп, со левата рака како истргана наназад.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
И, туку наеднаш, нешто ми ја истрга земјата од под нозе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По малку време, пак викна, и јас ја истргав втората кофа.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Да се шутнеме некако, да се истргаме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Што не стори татенцето да дојде до сликовницата, што не истрга од појасот, речиси сета трговија ни ја опљачка, но до сексот никако не успеваше да стигне.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И, мене, ќе ми се сожали, некако, за човекот, ќе ми падне грев, којзнае и нему како му е, пак ќе си речам, и ќе се истргам од класината зад амбарот. Ќе излезам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Истргаа еден сноп `рженица, го преврзаа на две за перница и се кутнаа да спијат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
