кабает (м.)
И ти си прав, и јас може да имам кабает. Сите треба да го ставиме прстот на умот...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
– „Тепање, ем лошо тепање сум му сторил, рекол Божин, со остенот ногата сум му ја окршил, ама сиот кабает го има Велко, што сеедно се џареше во него и не ми ги тераше воловите арно.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
И нему сѐ в очи ќе му речам! И ти си кабает, чорбаџи Теодосе!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Јас су со тебе, и ако не го закла попот во турско за многу кабаети, ќе го заколеме сега обата и ќе се куртулисаме од него, — рече Ѓуро и го тупна по рамо внука си, негов најблизок род.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И вториот: Веќе два пати за мене животот има завршено: еднаш, во 1945 година кога татко ми повеќе не можеше да ми овозможи да продолжам да учам така што морав да ѝ се вратам на земјоделската работа којашто не успеав ни да ја засакам ниту пак на неа да се навикнам и, вториот пат, кога почина жена ми оставајќи ме како чкор в планина по кого што никој жив не ќе се наведне да го земе за макар каква употреба ама јас и сам си го имам кабаетот зашто немав пари да му го платам лекот за да си ја излечам женат на Војаната, душманиот на мојот татко заедно со оној Трајка Казиовски од Ливаѓе и сега и мои душмани.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Кажете шо кабает најдоте во мене?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На мајка Геле, што кабает направи ти на пет години, што те изедоа пците крастави... Ни Анѓа не мислеше друго.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ако ги затече живи „бунтовниците“, тој лично ќе му ги предаде нему — на валијата, да им суди судот, ако имаат кабает.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Само ти немаш никаков кабает, - му велам јас нему. Задирливо.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„Што лошо сум ти сторила јас тебе? Што лошо ти стори човекот мој? Што кабает ни најде. Та мене, та нему...
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Тука, кабает се возачите. Отвараат очи петбанки зашто ако случајно пипнат некој пешак – им сиба мајката.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Говори она: „Не боите ли се вие Бога, да ме убиете без кабахат?
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
- Остај го мојот кабает, - ми вели тој мене. – Јас на време се тргнав.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
И сега пази премин - Криво је море! Шо кабает пусто море! Оди па разбери.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
ТЕОДОС: (Бесно.) Бре, уште јас кабает! Адет е овде! Јас ли сум го измислил тој адет?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
САВЕТКА: (држејќи ја на градите и со озверен поглед кон Илија). Што е, што кабает си сторила?!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Ѝ вели: „Значи, учениот...“ „Ами како! Ама ај најди му кабает.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
