калаисан (прид.)
Среде одајата, со спуштени пердиња, и во полутемното, беше ставено калаисано купелче со топла вода, а околу него се моткаше лично попот Никола од Ралин-Панта маалото, кого сигурно Тодора го беше донесла со чезата за да го крсти детето по рисјанските обичаи.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Салепџијата, со калаисаниот ѓум во едната рака, а во другата со таблата со шарени филџани, викаше: - Ајде, ајде, салеп! Тазе, тазе салеп!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
