колаче (ср.)
Како мал го носеше татко му кркач на манастирски празник, кога во дворот меѓу црквата и конакот беа поставени сергии со барчиња како свирчиња, зашеќерени јаболчиња на стапчиња, прапорци за угичи и порти и прапорчиња за сугариња и капиџици, картонски маски за очите со ластиче преку ушите до тилот, медени колачиња тврди како пилешки срца, до колобајчиња во различни бои, а и шарени како градски велигденски јајца.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Но не поминува многу време, тој пак се сеќава за колачињата.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Перките на вентилаторот се вртеа, се вртеа и лимоните во големата тегла со природна лимонада, долгиот излог на ладилникот беше нареден со тулумби, кадаиф, баклави, еклери, шампити, кифлички и колачиња, а празните масички со лажен мермер ги чекаа учениците, а особено ученичките од големиот одмор во блиската гимназија.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
По една недела, баба меси бел леб и колачиња, свари требена пченица и, уште од вечерта, запали свеќа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мајка му ги донесе колачињата и почна да ги чести гостите, Но Зоки го одминува, како да не го гледа.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Зоран зема едно колаче, но уште тоа не го изел, мисли веќе на друго и ја подава раката кон подавалникот.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Мајка ми направи многу убави колачиња, - вели Зоки и така го прекинува разговорот што неговите родители го започнале со гостите.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Мајка му на Зоки направи колачиња. Ишарани одозгора со бадемчиња и со чоколада.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Се замисли таа и ги крена колачињата високо врз долапот.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Влези бре, Ацо, не стои на врата. Слава ни е. Земи колаче. Напиј се нешто.
„Диво месо“
од Горан Стефановски
(1979)
Најпосле дојдоа гостите. Тие уште си ги соблекуваа капутите во претсобјето, а Зоки ги прашуваше: - Јадете ли вие колачиња?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Добар ден, - вели тој. – Ви дојдов на гости. Ќе ме почестите ли со колачиња?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Сака да заплаче, но вели: - Колачињата се од ништо!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Се свртува кон мајка си: - Мамо, - вели, - ние имаме гости. – Нема ли да ги почестиш со колачињата?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Не беше веќе потребно да се расправаме или да се милуваме за да ја повикаме удавената жена; каде и да одевме, таа се појавуваше по своја волја: во ресторантот „Роки италијанска говедина“, во „Линдо Мексико“, и во „Куќата на Донг“, нашиот омилен кинески ресторан во кој што сѐ уште често одевме затоа што во почетокот на годината, кога беше зима и ние тукушто бевме почнале да излегуваме, нѐ оставаа да седиме и разговараме до касно само со малечки шољи јасминов чај и раздробени „колачиња на судбината“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Мајка му се смешкаше, но кога еднаш наѕирна во садот во кој ги чуваше колачињата, виде дека се тие преполовени.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Се клапчи, се превртува, колаче се прави.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ѓорѓија ја погледна и ѝ рече: - Не ти мириса како да се готови колачињата?
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ами сега што ќе прави Зоки? Ги нема веќе колачињата!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Прво Ѓорѓија рече дека многу му се допаднале колачињата, а таа задоволно додаде дека баба ѝ ја научила како да ги прави.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
