корал (м.)
Од летото до морето Со нож меѓу коралите Гори девојче.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Бескрајно интересно беше не толку парчето корал, колку внатрешноста на самото стакло.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
7. Летото плови по тихо море Од тимпани и корали.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Понекогаш, ноќе, додека барав и запишував реченица по реченица на овој реквием, чин на почит кон мртвите на кои им се восхитуваме за нешто од нивниот живот, ја замислував во полутемнина и во златна рамка како дело на стар мајстор, висока и чедна како Ерменка (сеедно што можела да биде од словенско или еврејско потекло), во темнолилав брокат или сомот од кој нежно се одвојува син појас; незините полуотворени усни се вкочаниле во миг на воздивка, градите под низа на бел корал или балтички јантар живи се но не дишат исчекуваат нешто, сепак, тукуречи како на чудотворна слика, дамарите на нејзиниот долг врат го отчукуваат времето на онаа вечност што не може да се нарече и враќање; рамениците стегнати во шал од кашмирска ткаенина се тесни, историјата не можела долго да се потпира на нив.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ars poetica
кога го опеваш не го спомнувај
морето, туку кажи делфин
кажи алга, кажи блуз
или
за морепловците, потонатите ’ртови
јодот и струјата зборувај
за солта, нуркачите, светилниците
за галиите, фосилите, коралите
за одронувањата, песокта, реумата
за ритамот
за матката
за бродоломците
за капаците на прозорците, кристалите и
авантурите, морските болести и трговијата
на свила и бело робје
за капетаните последни што умираат
за проститутките кои не се надеваат...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
А оние пак, суштества кои воопшто не знаат за половото општење, туку се размножуваат со делење на клетките се вечни, бесмртни; како: медузите, коралите, сунѓерите и други.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Тегот за хартија беше собата во која се наоѓаше тој, а коралот беа животните на Џулија и неговиот, фиксирани во некој вид вечност во срцето на кристалот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Крајезерските врби како да ги благословил господ: растат со корењата згора над земјата, како прсти од раширени педи, како корали разметкани на сите страни, впуштајќи се најмногу кон езерото, пикајќи ги во него ситните главички на своите завршоци и не делејќи се од него како цицалчиња од мајка си; оние коренчиња што се од другата страна и што не достасуваат до езерото, се нуркаат во сувата песок, се извиткуваат како црви, и така во грч умираат и се сушат; покревките при згазнување пукаат, се кршат, а поцврстите се превиткуваат, се опираат, се чипчат, чиниш, некоја невидлива сила им дава моќ и им го крепи животот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Едно парченце од коралот, малечка розова витка, како шеќерна пупка од ружа за на торта, се стркала по простирката.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Пронајде русокоса, здрава историчарка, темна од сонце и со растопен корал под кожата.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И капетанот Џек се враќал одново меѓу корали.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Раскошните тропски риби од коралните гребени пливаат преку тивкиот океан; обајцата Полардови се големи љубители на подводни филмови.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
