куца (несв.)
Солзите си ги забришувам со работ од шамијата и куцам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го позна по куцањето, фигурата што ја виде се нишкаше пострана, со надесната страна клапкаше со одот.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Влегувам меѓу патерици, се поземам со нив и одам така со куцање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На тој ден стана обичај луѓето да му врзуваат мартинки на добитокот: да не куца, да не се шине, да не му се јадат копитата, да не буца со роговите, да не фаќа дрскосерец, да е плоден.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ми остави пушка, раница, ќулавка и со куцање отиде напред, а јас ги зедов тие работи и сосе моите што ги носев, одвај отстапив.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Крамповите, лопатите, секирите и клештите, виљушките, ножевите и француските клучеви со коишто си помагаме во животот се испокршени, изгниени: Политиката е куца курва, којашто веќе никому не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Твојот омилен келнер беше со бела коса, љубезен, малку куцаше и работеше за нас.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Јас уште повеќе ја наведнувам главата и куцкам околу куќа, олцкам во јалиците, под стреите и гледам побрзо да изминам од пред луѓето. Ама куцањето не е еднаш. 247
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе запеат подоцна без тој човек и песната ќе куца и ќе се влече сакато; доколку им се придружи трет, можеби Трипун Караѓоз, со нос кој како да раснел на плодно земјиште за цвекла, и болвите преплашено ќе им избегаат од пазуви.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се оддалечил со куцање. Не одел многу.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Околу куќа, вели Јон,трипати околу куќа ќе куцаш, вели и си ја чеша брадата од рамото, како да трга грибло со сено.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И си куцам низ ѓубриштата, под капајците. Кога не ме гледа Јон и луѓето, ја одменувам малку ногата. Забушавам. А после пак куцам со истата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тромав од горештина, некако сакато куцајќи, денот појде кон сонцето. Го снема. Се нурна во западнато руменило.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Леле, јас сирота, велам, како ќе куцам олку тешка, како ќе носам двајца на една нога.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога сум пред нив, забрзувам, а кога се враќам куцам побавно, чекам да задамни.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Море, зошто да куцам, мажу, му велам, кај да куцам, му велам, не знам и јас што велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И јас видов, невидов, зедов да куцам. Што ќе правиш, нема друго чаре. Куцам и плачам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Остави ги алиштата, вели Јон, мамурливо, и собирај ја едната нога да куцаш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мајка ми беше куца, со едната нога нешто не беше во ред, а мораше по 25 дневно да се качува и симнува по едни скали што водеа горе во кујната.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Битно е само да останат
сите на број, секоја изгубена
загубена засекогаш е – Коцка:
нерамна игра, фрлање коцки
к’цканка, куца ука
кккккккккккккккк
ууууууууууууууууу
ццццццццццццццц
говор точкаст, волшебен.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
