мангуп (м.)
А беше таква темнина што можело да се случи мангупот да се послужи дури и со моето име?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Па шеретски се смешка и ми прогледува низ прсти како мангуп зашто и Бог е само човек и, бидејќи беше – не беше кога ми требаше, сега и мене и на сличните на мене безрезервно ни ги напојува батериите, па дури и кога меѓу две тесни здолништа не можам да одлучам, како да го слушам него и неговата поддршка за оваа, во левата рака, со повисокиот шлиц.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А мангупот ѝ беше зел и мерка, па и алиштенца од мајка ми ѝ подаруваше за да ја поткупи, а таа одбиваше да доаѓа зашто почнал и да ја штипка и да ја срамоти, а тој само ја „мувал“ - така ми рече кога го искарав.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Рамнодушен за сѐ околу себе, покорен и совладан, коњот тегне во својата запрега уште една судбина: бел, жолтоок пес, уличен мангуп, безопасен и зад решетки и на слобода.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Климент Камилски, откако забележа дека момчето доволно се оддалечило и не може да го слушне, подавајќи ја главата од прозорецот на чардакот извика: Комунистички мангупи!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ѝ се чинеше дека сето ова е една лоша игра на двајца мангупи.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- А вие, по умот на мангупите од одделение, а? – ја прекина мајка ѝ – Тие до полноќ во Луна парк и вие со нив!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Па, некогаш кога тоа ќе ти се чини природно, прегрни ја, само биди сериозен и немој да изигруваш мангуп.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Мангупот стана мангуп и пол, а јас пропушив цигари, со обука на Црвот од класот, за на детски начин им покажам на сите, ете, колку боли.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Totus mundus agit histrionem – магијата на младешките сништа, играрии, вилински карневали, на мангупски царчиња и шумски духови, на слаткото травеститетво, кога вљубеноста е Атлас, но атлас кој и покрај силата е незапирливо нежен, а светот на новите облици заличува на нестварниот свет од бајката, низ кој талкаме полни со духовна и физичка кондиција и приемчивост – и сега во овие исечоци, во оваа шкрта милост на сеќавањето, поттикот е еднакво жив.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Кола, капак, крст, цвеќиња и венци; и повторно попот (млад селски мангуп со брадичка) кој го кажува последниот збор додека гробарите импровизираат примитивен лифт.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
На главната врата од ресторанот таа застана за миг, му ги стави двете раце на вратот на Љубо, се поткрена на прстите како да сака да го бакне, но со ситните прстиња му ја намести јаката на сакото, шепотејќи му: „Изигруваш мангуп, куре едно.”
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Сите тие мангупи, мили мои, се обични свињи…
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Се слушаше уште од далеку: „Е па да му се сневиди! Печен е мангупот!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Мајка ми ме погледна изненадено и се насмевна: - А, за тоа не ми кажуваш, мангуп еден, криеш од мене, а?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Најзабавен на Еда му беше Глувиот, Марко Кравата, еден провинциски бистар мангуп од Гевгелија кого војниците го завикаа Глувиот затоа што тој симулираше дека е глув.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Го нарекуваа со секакви прекари за будала што дојдоа од мангупските сокаци, но Бошко не се лутеше, иако Калија еднаш и се расплака поради тоа.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тој е отскоро дојден, некаков интересен Французин од Ломбардија. (Да (за него слушал повеќе работи), помошник-директор на банката, има жена убавица (за неа знаат сите мангупи во градот).
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Нејзе мангуп најде да ѝ се правиш!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Не е значи Херцеговецот никаков валкан мангуп од провинцијата, тој е оригинален фраер од нашата метропола.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
