молска (несв.)
Црвените петокраки ѕвезди им молскаа на капите.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
62. Најдобриот начин некој да успее во качувањето на брегот е да биде рицар во полн оклоп - таков што од ударите на копитата на неговиот коњ врз падините на брегот молскаат искри.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Не фолираше: лазеше со грб по стутканиот чаршав, главата му паѓаше или нозете му виснуваа а некој пршлен во нејакиот `рбетен столб молскаше со брзи кратки болки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Во тргањата гледал молскање на соголена женска нога до полната пребела месечина на валчестиот колк.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
В горите лисја капале - в избите веди м'скајат!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
