мрдне (св.)
Нѐ гледа така, си мрднува со ушите и се свртува, се губи во чадот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мрднаа ли – се откри рамото, плешката, грбот, нозете.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Полицаецот сташно мрдна со мустаќите и го повлече за ракав старецот; на овој му паднаа напукнатите очила рамно под тешката стапалка на писарот кој потскокнуваше и мавташе со раце.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Како олово да имам на нозете. Колку повеќе се напинам да бегам толку повеќе нозете ми тежат и од место не можам да ги мрднам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Мачорот така цврсто спиеше та дури ни со мустак не мрдна.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Мрдни се или наведни се да погледнам и на таа страна.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Јас стојам долу со фенерот и гледам како ѝ се откриват глуждовите и листовите од нозете. И светка месото и не ми дава да се мрднам. За малку да го испуштам фенерот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кај се траело да не мрднеш на таква радост.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Војниците ме фаќаат и не ми даваат да мрднам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Може ваперот ти ја мрднал секирата, му рече и наместо тутун на прстот му врза изгорена човечка коса. А татко беше голем мајстор за делкање.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој ќе се искиваше во дланките тресејќи ја главата како да клука, ќе ги избришеше темните танки усни и одново ќе мрднеше со ретките веѓи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Сѐ околу мене и над мене е соѕидано. Некој ѕид околнаокол не ми дава да мрднам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Беше паднал и не може да се мрдне.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јас само се насмевнав и не мрднав.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Сега веќе не те пуштаме да мрднеш!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Секоја година по едно скалило качувај се нагоре, ми вели, мрдни го газето, ми вели, и ме држи со испуканите дланки што навечер ги мачкаше со сало и со коломас за да му смекнат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
ќе те дупат муви и горештината и ќе скапуваш, да не можеш да се мрднеш, и во Серес им ги турнавме куќите за да правиме окопи, и земјата е секаде празна, народот бега, а окопите ни беа покрај пругата, оти полето беше под вода, а почна и маларија, трески големи и секое утро врви човек и ти дава кинин во окопите и ние го пиеме ко ракија, а горчи, леле мајко и ти даваат некој пченкарен леб, може човек да отепаш со лебот и некогаш ќе сварат грав, ама грав нема, само неколку зрна се бркаат во казанот, и не можат да се сретнат, да се видат
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Селаните не мрднале со прст да му помогнат во тешкотијата во која се нашол сега. Но има уште.“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Зајчето мрдна со ушите, ја подаде муцунката напред, а потоа потскокна два-три пати и се мушна под глогот.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
А тебе не ти даваат време ни вода да се напиеш, да се плиснеш под гушата. Не смеееш со проштение, ни понадвор да мрднеш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
