немирко (ср.)
Бидејќи ѝ достуде, пак се стутка во топлата прегратка на немирката Маја.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Отсега, ќе живеат тајно, во шумите: таа, Мајката и тоа, под светлината на денот – жилаво итар немирко што се провлекува низ најскриените патеки или мрзеливо, оптегнат на карпата, ги впива сонцевите зраци; откако бувот ќе зачуди - - змивче, што нечујно се претопува во темнините, во потрага по птичји гнезда.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Веројатно добро ја подгореле. Мали немирковци, а? Но лути како пиперчиња!
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
- Тоа дете е немо! - вели Златко. - Тоа дете е голем немирко. Не играјте со него, - вели Весна.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
„Блеки, немирко низаеден! Така ли се бега од дома? Јас те галам - а ти си сакал другари. Е, Блеки, Блеки...“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Им велам на моите немирковци - глави ќе расчукаат...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
