нигде (прил.)
Јас вас до денеска не сум ве видел ни во некое село ни пак во некој град; летово јас со еден дуовник го шетав сиот наш вилает и по села и по градови; арно ама нигдека како вас Човек не сум видел.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Наместо под девет земји девет години пред тебе да ме закопаш Ти ме остави да скитам по патиштата Со сите да те барам и нигде да не те најдам - Така ме раздаде. Така ме уништи.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Никој нигде и никогаш ништо не запишал за тоа.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Коњаникот во часовникот го минуваше својот пат оставајќи зад себе трага на огромна празнина. Не брзаше нигде.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
На неа веќе подолго време стоеше вагон што нигде не патува и никого не вози.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Таа била девојка сираче, само со еден брат когошто Турците го однеле на заточение и без нигде никого, па кога овој ја грабнал, никој не ја побарал.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Пат нигде не се гледа, од никаде не може да се помине.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И нигде на планината не можеле да најдат трага од неговите големи стапалки, и ако нашле не ќе се излажале - ногата на тој изрод не можела да застане ни во детска колепка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А јас само во водата пливам, нигде од водата не излегувам.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Нигде облаче. Долгиот јулски ден ги испратил облаците на неограничен одмор.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Оган нигде нема, а тие ги кренале рацете и се греат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама, и Пепелашка од нигде никаде станала принцеза... а јас се разбудив и прво посакав, а потоа и сама поверував дека ќе стојам позади мојата тезга како продавачка, со мојата книга како писателка...
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И без да чека одговор продолжи: -Од пријателите и пријателките човек нигде да избега. Особено од оние што си играат доброчинители.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Блиска рода нигде немам, ни при живи дел да земам: Немам либе...
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Меѓу залаците, одвај наоѓајќи место, Шишман рече: - Богами, вујко, толку свет поминавме, ама вакво јадење нигде нема. Ако не се насркаш, ништо.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
На почетната страница од нивниот сајт напишано е: Се надеваме дека до сега не сме ве разочарале, и дека повторно во некоја песна, некој стих, некое зборче или пак тон, ќе пронајдете дел од себе, дел од вашиот живот, затоа што светот во кој што живееме, малку е убав, малку за нигде, ама единствен кој што го познаваме.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Одново бродиш – а неа нигде ќе ја нема И сѐ што ќе видиш пред да оземјиш, пред да онебееш Ќе биде сликата: Си играат две дечиња заборавени крај водата сина Едното уште кружи – другото се вика Разделина.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Децата ги немаше нигде.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Јас ќе претрчам до Иван... Имам нешто работа. Ти прибери го добитокот, измолзи ја кравата, надој го телето... И да не одиш нигде.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Туку го гледате со часови како вечна стража го заобиколува домот, нигде место не го бере.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
