обата (бр.)
И беспомошни во ова венење немо простум стоиме обата.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Мирно е сега сѐ додека лежиме обата два исечени трупа две болки два суви извора врз кои не слетуваат птици врз кои не пукаат песни.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Овој град е расположен на височинките на обата брега на реката, низ кој постојано се влечат шлепови натоварени со стока.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Неда како срна отрча дома и на прашањето од мајка ѝ засрамено одговори: — Си дошле, в река да појдат обата, токо лели се арамии, неоти ногу ќе седат!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И обата пати вината им ја фрлија на комитите наши, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Трново личи на Титов Велес. Обата града како да полазеле во височините, по острите и стрмни брегови на реките, кои ги создавале и длабеле кањоните, по кои се начичкани куќарки како од приказна.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Меѓу обата дела постојат суштествени разлики: едниот е помал град, а другиот со повеќе велеградски белези.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Татко добро ги беше замислил и разработил обете варијанти и, на крајот, сепак се одлучи за бегство низ Езерото, ноќе, кога граничните стражи од обата брега се помалку внимателни.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Обата кича притоа се користат со истата стратегија на заведување.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Идеалот на обата големи лидера на арапскиот свет Бургиба и Арафат беше да дојаваат на бел коњ во ослободената земја.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И во обата случаја, се бришеа стари, а се впишуваа нови граници.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
На кејовите и мостовите Најубавото место во Будимпешта се кејовите покрај Дунав и тоа од обата брега, во должина од десетици километри.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И се надеваше дека, еден ден, овој живот, нашиот, мачниот, неизвесниот, ќе се соедини со животот таму и обата живота ќе бидат само еден живот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
На обата брега се покажуваа двата клучни облици на медитеранската екстаза низ светлината на белото и црното сонце, како синтеза на универзалниот трагизам.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ако обата затвореника молчат ќе бидат ослободени иако ризикуваат гонење доколку бидат пронајдени нови докази.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Јас су со тебе, и ако не го закла попот во турско за многу кабаети, ќе го заколеме сега обата и ќе се куртулисаме од него, — рече Ѓуро и го тупна по рамо внука си, негов најблизок род.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А ако се гребеше и во татковата душа и таму ќе се откриеше еден крај друг верски слој, помирување или рамнодушност кон обата. Но, не и атеизам...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во еден ден да се разгледаат обата дворци значи да се види мошне малку.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
— Мислев со едно одење, обата да ги ослободиме.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
