овдешен (прид.)
Имајќи ја предвид таа критика за потребата и целесообразноста на нашево овдешно друштво, ние сме должни да си дадеме точен отчет за причините што го предизвикаа неговото образување.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тајниот телефон на овдешниот Централен комитет ѕвонеше и дење и ноќе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Судбината сакаше да ја продолжи борбата против овдешните паразитски микроорганизми, спасувајќи ги луѓето од вековната маларија.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Но, има некои работи што се типични за Софија и на кои овдешните луѓе се жалат...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но ете, бадијала им се на овдешните балкони сите шопски и жолти на овој свет кога ја немаат онаа основна карактеристика заради која древниот прачовек го измислил првиот балкон...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Еден овдешен граѓанин вели дека доволно е да имаш малку памет малку среќа ил само среќа и иницијатива, за да можеш да спечалиш барем толку за да се нахраниш со она парче леб и риба што се продава во кајаците кај „Галата“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Необразованоста и незнаењето ја задржааа овдешната нејака свест во состојба на шовинизам и расизам во поблага, посилна, скриена или недвосмислена варијанта.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Во ноќ каква што е оваа Во ноќ каква што е овдешнава Денешнава ноќ ви велам е посебна по сенката што зад себе ја остава простава моја силуета На мост што дава перспектива погрешна Мојата кауза денеска е света!
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Ги гледав моите сопатници, во лажно срдечна прегратка со сталинизмот, како ми намигнуваат со јасна порака дека нивниот овдешен однос сигурно нема да има никакво значење на другата страна од границата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На масите нашите луѓе се побучни и тоа е невообичаено за овдешните луѓе, кои гласот го повишуваат кога ќе голтнат повеќе пиво, или од она убаво чешко вино „Лудмила“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тајниот телефон на овдешниот Централен комитет ѕвонеше и дење и ноќе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Слушав од овдешните луѓе дека карневалот се одржува во февруарските дни со цел на луѓето да им се овозможи разонода и да се разбијат и отстранат и по овојпат „духовите на зимското сивило и едноличност“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Русокос, со сини очи и белоблед, сличен на овдешниот поет Фахри Каја, не толку слаб колку тесноколк, да поверуваш дека дошол од некоја земја на северните народи или дека коренот му лежи негде зад Карпатите, го напушти градов пред петанесетина години и отиде таму од кај што дошол, според неговата увереност, некој негов подалечен дедо, бег, воин или патник кој се оддомил во непозната и покорена земја и оставил потомци.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во годините кога Татковата болест и немоќта поради староста го намалуваа маневарскиот простор за неговите големи балкански пориви да го води своето семејство, со кормилото на судбината, кон исток или кон запад, но и поради закоренувањето на постарите синови, со нивните семејства, во овдешниот живот, Мајка небаре се чувствуваше задолжена да ја преземе грижата не само за Татковото здравје, кој остануваше опкован со своите книги, туку и за стратегијата за натамошното спасување на семејството.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Кога ја забришуваше устата Србин му рече: - Ти, чичко, од овдешниве села си?
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Исклучително брзото давање на визата сигурно не ќе беше најдобро за мене поради овдешните, кои тајум се сомневаа на мојата лојалност кон нив.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Пребарував и натаму во мислите, но никако да откријам со што сум можел толку да му се замерам на овдешниот режим па сега тој ми ги покажува своите грозни заби?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Сталин? Тој, лично! Неочекувано му се јави на овдешниот Централен комитет со својот познат мирен глас, ти кажувам, а јас знаев зошто го стори тоа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Добро, добро! Гледам дека полека ти се допаѓа смислата на овдешната живеачка, - уште настојуваше Светлана да докаже дека е во право.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Впрочем тој така и си мислеше и така чувствуваше: овдешните орли се овдешни, своина на овдешното небо и на овдешните луѓе, па ако тие велат дека не треба да се убиваат, не треба и - толку!
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
