одлепи (св.)
Јас можам да се одлепам од подов и да полетам како меурче од сапуница ако сакам.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Зениците на малиот крадец се раширија уште повеќе; престанувајќи полека да бидат слепи, тие ги одлепуваа предметите од мракот сѐ додека не се задржаа на големата и таинствена каса на ќошот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Потоа си потплукна на прстите и почна да го одлепува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но сонот никако да им се одлепи од клепките.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Поканата се оддлепи од вратата и падна на земјата.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Виде деца како играат по тротоарот: Русокосото беше сонце и токму кога младиот човек минуваше крај него се одлепи од плочникот. Од косата му засветли злато.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Тоа една мува се одлепила од таванот и паднала низ шишето на ламбата. Право на фитилот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сакаше да ја гледа додека таа лежеше со благо затворени очи, со бузите одвај одлепени една од друга откривајќи ѝ ги сочните бели заби, во постојан грч како пред голтнување горчливо апче.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Жената полека се одлепи од тезгето.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Кој знае чие ќе ти подметнат. Ти си одлепил сто насто.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
За момент и двете влечеа, а тогаш рачката се одлепи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој со мака ја одлепува устата, ко нејако пиле, ко врапче голиштарче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Полека се одлепуваш од светот на француската кафетерија, од џуџестите мексикански келнерки и бучните разговори на европските уметници распослани по соседните маси во потрага по својот американски сон, од тропањето на виљушките, мирисот на подгреаниот рататуи- гулаш и ѕвонот на кеш- регистарот...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Сега и Толи ми се спушта, не можам да ѝ се одлепам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Остави сѐ и бегај зашто законите се полни со некакви параграфи заради кои чесниот човек лесно заглавува.“ Сенките пораснаа и се одлепија една од друга.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ќе срипаше од постелата, ќе свикаше не баре му дошло крајот, а со крикот ги будеше и соседите кои знаеја дека Сане се одлепил од земјата, го изгубил здивот и оти ќе му треба долго време на земјичката да си се врати.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
И шопа вино во бокалот, шуми, ко млеко во кобличе. А ние, не знаеме да си ги одлепиме устите. Стоиме така, си го менуваме здивот, дишењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Кажувај од кого нешто си зела и си го дала на мајка ми. Ти си одлепила сто насто.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Арсо се одлепи од стисокот на телата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ко капаче се крена, се одлепи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
