опира (несв.)
Но нивните румени прсти ѝ се опираат смрзнати и нејаки и слаби црпејќи последни сили во топлиот сон за зелено
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Ама и тој не ѝ се опираше долго на смртта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Попусто е човек да му се опира на тоа што станува и што треба да стане и да ја бара чистотата на својот убав сон во средствата на остварувањето.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Копал ту со едната ту со другата предна нога и се опирал со задните во подготвување да се пропне.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Понекогаш квечерум чистачот на чевли од Plaza de Armas седнат пред портата на својата розова куќичка под огромниот крст на врв рид ќе фрли поглед на параглајдерите над Мирафлорес - колку да им довикне на аздисаните туристи и авантуристи дека сѐ што лета не е кондор, ќе фрли поглед чистачот на чевли и кон сурферите кај Баранко - колку да им довикне на јавачите врз сопствените мечти дека баш во Баранко опирањето на застоеноста на живеачката се правеше со вина, песни и убави жени, а не со некакви пластични секачи на морските бранови.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Јас се опирам и ги тресам снегулките, ја прскам жената в лице.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Долго ја гледаше карпата. По неколкупати ја испитуваше со погледот, се допираше до неа, ги опираше рацете на неа, како да сакаше да ја навали.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ги собирам колениците во ќошево каде што сум седнат, опирајќи се да не слушам, па продолжувам со пишување.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ме кочи мислата дека сѐ што сакам да напишам во мојата повест која упорно ми се опира, не се дава, е можеби веќе кажано, всушност скепсата дека не би кажал ништо ново што светот не го знае и не го искусил веќе.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Курсот имаше за цел да се разбере како дејствува оваа противакултурација, точната логика според која субјектите што се геј- мажи им се опираат на повиците да го доживуваат светот на хетеросексуални и на хетеронормативни начини.
Тоа е целта и на оваа книга.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој седнува свртен со погледот накај полето, со грбот се опира на крувчето.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Ме фати и ме сврте. Се опирав, но таа ме крпеше.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Сѐ одеше мазно, без опирање, онака како што сакаше самиот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Залегнатата клица, заразата на еден живот на судири и амбиции од кој бегав и навистина сакав да избегам, се опираше во мене.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Се опирав, но таа ме крпеше.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Војниците најпрвин со влечење или со туркање ќе го истргаа бикот од шталата кој се опираше со нозете, како да знаеше дека оди на колење, и откако со мака ќе го довлечкаа до дрвото, ќе го врзеа со водилото за стеблакот за да не им бега, а потоа со јаже ќе му ги изврзеа нозете за да не прета, ќе повлечеа на јажето и ќе го кутнеа на земја.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Крајезерските врби како да ги благословил господ: растат со корењата згора над земјата, како прсти од раширени педи, како корали разметкани на сите страни, впуштајќи се најмногу кон езерото, пикајќи ги во него ситните главички на своите завршоци и не делејќи се од него како цицалчиња од мајка си; оние коренчиња што се од другата страна и што не достасуваат до езерото, се нуркаат во сувата песок, се извиткуваат како црви, и така во грч умираат и се сушат; покревките при згазнување пукаат, се кршат, а поцврстите се превиткуваат, се опираат, се чипчат, чиниш, некоја невидлива сила им дава моќ и им го крепи животот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Тргна, по долниот пат. На влезот на планината, студот го шибаше со снежни шлаканици, а тој пак опирајќи му се со подзамижување, навлегуваше сѐ подлабоко.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
И веќе нема опирање, пребирање.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Таа едноставно лежеше со затворени очи, не се опираше, но и не соработуваше, туку само поднесуваше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
