осети (св.)
И покрај сѐ, осеќам дека уште сме приврзани од заедничката судбина на победени и навредени.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На луѓето пак, како на вистински кучкини синови, им успева, како во забава, како во игра, со лес, да ме држат не со нив, на нивно рамниште, туку на растојание, и да остават нивните осила да ги осетам од подалеку.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Откако се раздели со неа тој не еднаш осети дека многу од неговите предвидувања паѓаа во вода.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Му ја потпирам главата на плеќите и осеќам дека се распалува нешто во мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Осеќаш дека слободата е некаде блиску до тебе и не знаеш што да направиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Осети, наеднаш, дека одамна ниедно негово испраќање не му било толку полно и толку вистинито.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но осеќам дека е многу повисок од мене и сета ме има поклопено.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Осеќам дека крадам нечие лице и сѐ повеќе личам на него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ја осетив таа сладост на усните и на врвот од јазикот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ко да летав на Марс чинам занесена не осеќав нежност во тоа патување сал болка која силно пече, боли гасне една младост, гасне едно тело чинам беше тој човекот од бајките оној кој долетуваше со белиот коњ и мирно дишевме во црвените јорговани се гушкавме со сочните треви кои мирисаа на сено расцветаните липи, каранфилите...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Само осетив дека нешто ме крена нагоре и пак ме врати на земја. Ме залепи ко питулица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ко, да летам на Марс чинам занесена, не осеќав нежност во тоа патување сал оргазам, кој силно пече, боли...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Осеќам дека душата ми бара некој непрекинат сон.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Да ја криеш секоја горчлива солза, да осетиш како е да губиш сѐ, а не можеш да побегнеш, зошто ледениот здив на животот душата ти ја претвора во стерна, а пламенот од светиот оган телото ти го претвора во пепел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Крсте се уплаши да не замине Стојан, како што му направи порано неколкупати, инстинктивно чувствувајќи дека не треба да има давање земање со овој „предавник" Стојан се зачуди кога го виде така весел и ја осети онаа пријатност од времето кога Крсте дружеше со нив.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Осеќам дека сум голтната од некоја ѕверка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Речиси осеќаш дека и смртта седи со нас: и таа збива предишана од трчање.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Растргнат од многубројните неуспешни обиди да направи слика, сликарот сега првпат осети нејасна радост од средбата со онаа непозната мома, која секое утро поминуваше со својот сад, му пожелуваше добро утро како на стар познајник и си одеше пак нагоре тихо, незабележано...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сакаш да замижиш и замижуваш. Осеќаш, земјата се поткрева на прсти и ти го подметнува својот грб за да починеш.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Пците ги осетија стапките и потрчаа кон нив, но тие се затаија и пците се вратија назад, лаејќи на ветар.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
