осојничав (прид.)
Спуштајќи се прудолу по падините со себе ја исполнуваа Драмчејци, мала и осојничава заветрина, потоа искачувајќи се, по северните падини на Црн Камен, полека и скалесто, го досегнува сртот на источниот лак и продолжувајќи по него во северна насока во расчекор го фаќа Станкоски Рид.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Но, не многу после тоа од својот прозорец Змејко можеше да гледа како неа ја истуркуваат, разматувајќи ја, едни црвеникави, осојничави ветрови, што избодинуваа како незадржлива пепелничава коњица од северното небо, внесувајќи некој токму таков пепелаво-модрикав немир, во оние бездони пробиви, што ги оставаа по себе во исковитланата и наеднаш сосема поинаква, плаховита смиреност на облаците.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И само по десетина чекори, кога беше навлезен во сивината на таа осојничава длабочина, тој знаеше дека патот меѓу стеблата може да биде и единственото нешто, што ќе е во состојба да го пребори.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Знаеше со часови да се занесе во едни чудни размислувања за луѓето, понекогаш дури ги изговараше зборовите, што би имал да им ги рече ним, остануваше едно неразбирливо мрморење во неговата зазбивтаност, и тоа воопшто не ѝ пречеше на осојничавата тишина на шумата да си остане пак ненарушена и понорничава. Ниеднаш не престана да мрмори.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
