остарее (св.)
Сѐ си има своја памет, свој ред, сѐ се труди да порасне, да се зачува, да остави семе, да остарее. И билка, и дрво, и животно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И така царица Мариа поживејала дури остарела сѐ богоугодно, и прешла у вечнија обители.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Може ли човек да остарее за една ноќ? се праша.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
