отиде (св.)
Во тоа време пак, уште луѓе отидоа комити.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Карабинерите си отидоа и ние влеговме во школото, си ги собравме луѓето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Отидов и што ќе видам: станот подреден, да нема за повеќе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На друмот се креваше прав и чад. - Леле, синко, отидовме! - пиштеше мајка му.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Знаеше дека на неговиот гостин му е потребно малку повеќе простор за неговите игри и дека тој сега ќе може и самиот да си го изнајде тоа и не отиде со него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дејгиди моме од ЕЛЕМ од мразој ми коса побеле знам сила Бога не моли ѕемнам цел ден по јамболии Ах мори моме од ЕЛЕМ имам проблем преголем в темница книга пишувам пареа од усти издишувам Студ ми влезе во душата камен се стори срцево во зимските дни студени знаеш ти да ме ИЗГОРИШ Зошто ли зошто се продаде в туѓи раце ти отиде и џебови мој ти запусти Џевад за џабе те користи
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Го намести буклето под тенкиот шупур на кладенчето и отиде кон шумичката да седне под сенка и малку да здивне од горештината.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Најпрвин не знаев дали тој тагува по тие што отидоа или заради тоа што тој и не е со нив.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Доста го зготви петелот и пред да се заврват гостите, отиде во земникот да не ја видат така како Ѓупка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Да, отиде да им го чита писмото на други, небаре тоа среќа им носи... Дедо Мраз, ебаго...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Отиде до автоматот за цигари и стави дваесет и пет центи во жлебот за ковани пари.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тие секогаш знаат кога си отишла најдалеку во сонот и тогаш ќе те разбудат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Таа од мене отиде со друг, со тебе, и тој место Марија го виде богословот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
НЕФОРМАЛЕН Не користам шаблон строг и мразам хаику со слог отидов да читам некролог
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
На закажаната средба со идната љубена отиде со потрошена залиха на солзи.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Не отидов дури ни во Црвениот крст да си го земам следувањето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А моите малечки деца се искрадоа од дома и ете отидоа за да можат со отворени очи да гледаат во тие грозотии. Нели е страшно тоа!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Вака може и да ја спасиме барем твојата та мојата иако отиде.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Очите веќе му беа бистри како кога се врати без револверот со калибар седум шеесет и пет бо уште со пасошот в џеб, со таа црвена книшка на магиска моќ да се отиде во невидени светови или на иселеничка плашлива надеж дека човекот може да најде и втора татковина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ми се слуша некоја птица да пее во шумата и си мислам дека сум отишла во некој друг свет, во некое друго време.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
