пешачки (прид.)
Во четата Раде беше назначен за заповедник на извидувачка група, која ќе требаше да се инфилтрира во позадината на непријателот и да го снабдува Штабот на 23от пешачки полк со податоци во врска со движењата на непријателските сили, нивниот состав, големината и многу други нешта битни за успешните воени дејствија.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но постои ли начин или приказна што ќе може барем привремено да го одложи расчеречувањето на мојата земја и тоа помеѓу олку настрвени мајки, запенуваше одвреме навреме Раде Ич, и тоа секогаш во присуство на капетанот Трајан Крстиќ, кој веќе неколку дена го врбуваше за доброволец во неговата чета на 23от Пешачки полк, што требаше токму тие денови да замине на фронтот на Кајмакчалан.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Пречкртан е пешачкиот премин, внимавај на случајните минувачи.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Овде е друго. Пешаците ништо не ги интересира и проаѓаат на пешачки без уопште да се завртат.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Но, боже мој, колку безбројни варијанти се откриваат веќе од првиот потез со пешачка жртва!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Човекот ме пресретнува во улицата на дивите костени, со извинувачка насмевка ми го подава решението за престанок на работниот однос, потоа заминува, претпазливо преку пешачката патека, на другата страна од улицата.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
- Погледнете ја убаво пешачкава патека! Овде почина мајка ми. Си одеше, одеше... и одеднаш – туп! – падна. Срцев удар.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
На таквите запаленковци, доволно ќе им биде да се сретнат на пешачки премин додека е во функција зелениот сигнал на семафорот и да си подадат рака во знак на разбирање.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Мерцедесот пред неа нагло закочи и остана вкопан во место, длабоко загазувајќи во пешачкиот со предните гуми.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
„Тој црпи од талкачката енергија на градот“, ќе запише во една пригода Елизабета Шелева по повод „пешачката реторика“ (Марк Оже) на овој автор, „сродна на духовниот хоризонт на номадизмот“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
