повери (св.)
Вие не сакавте ни збор да чуете од мене И сите туѓи раце оставени врз моето тело. Им ги поверивте на своите остри коси. И ги продадовте за една обична дневница.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Кога ќе легнете крај мене вие ќе имате стрпливост да чуете сѐ што сте ѝ повериле на мојата невиност, А до тогај нека ве хранат дневниците од нашето продадено пријателство.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Само улав човек може да ми повери живот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Останува на судбината да ѝ го повери своето девојче, својата ќерка.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Така во разговори, еден ден Глигор му ја повери својата замисла. Тоа е и за двајцата спасоносно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
