подзине (св.)
Ние ги подаваме главите: подзинуваме, и ждригаме, икаме од виното, од јадењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мислиш оставен си некаде сам на земјата што подзинува за вода.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само ќе подзине и главата ќе му падне меѓу нозе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само ќе подзине и ќе ја истури в уста.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само да подзинувам и да потемнувам во лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сака нешто да каже, ќе ја подотвори устата, ќе подзине и пак ќе продолжи да го џвака листот. Прежива.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Цели бозје креваа биковите на рогови. И потоа се затрчуваа и се удираа со челата, како да кршат камења. Насобраните луѓе само подзинуваа со устите, подзамижуваа со очите. 41
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Болните само подзинуваат и бараат воздух со устите, подлипнуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Почнаа да се ѕверат низ честарот, погледнувајќи ги своите другари лево и десно, а селанецот го забележа Белчета во букашот, си ја поткаса долната муцка и подзина да викне, но во тој момент Толевци изрипаја од карпите со страшен натприроден вик и ги фрлија готовите бомби кон групите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Се фаќа за очи, за мев, си ја затвора раната и подзинува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Му течат солзи и само подзинува човекот, кркори.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Го исправи пред очите, дува во него и чита, подзинува со устата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Уште ми шавнува нивното подзинување и нивното замалено викање: лепче, лепче!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Што си подзинал. Ти велам вистина е - и баба ми зборува со цвеќињата - па затоа најубаво ѝ цутат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
А кога доцна вечерта со тажно мјаукање ја подаде главата – сите подзинаа: ама, ова ли е Фигаро?
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Подзинува и уште си кажува нешто. 23.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Неговиот пат е широк и непреградлив, ми вели, и прудолен и сложен, ми вели, туку ајде пченкава подзинува, ми вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Подзина, се прекрсти во мислите. Господи, без глас шепотеше. Господи, претешко е подбивањето за моиве плешки.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Понекогаш се случува да станува ноќе и да шета во сон... Управникот подзина, се стипсоса.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Пред мене роди чинела машко, а тоа ќе се расплаче и ќе подзине. Па после, роди женско.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
