подло (прил.)
Повторно пред мене со убедлив став да ја докажеш твојата одвратна лага нечесно копиле измамничко подло време е да ја симнеш таа проклета маска
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Има нешто неизмерно големо и важно во неговиот живот, една човечка должност што го заслепува со својот сјај, да се урне нешто сосем подло и гадно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Подло ја осквернавиле природната убавина!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Сакаше да го избрише нејзиното присуство. Кукавички. Подло.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И замисли си, сосема неочекувано и подло, сите овие срамотилаци во врска со нејзиното решение Стојна ми го изнаприкажа откако цела една ноќ ѝ дозволив да ја искористува мојата машкост! (Ех да можеше природата да раскажува!) „Да знаеш, моме, оти оваа ноќ долго ќе ја паметам“, ѝ реков.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тој мислел некое време, а потоа подло смислил. Ѝ рекол на Љуба: Добро, дојди, но не можеш да ги носиш сите деца.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
