портокалов (прид.)
Во далечина се гледаше сина силуета на Пелистер а позади него отсјај од темно портокаловото сонце кое веќе беше зајдено.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Кога во глобалистичката агенда не е предвидено Формирање на невладини организации Кои сесрдно ќе се борат за неотуѓивите права на кривите краставици И од нив да се прави салата на европските трпези Како што на пример на почетокот на дваесет и првиот век Имаше портокалови и други невладини организации Кои со каранфили и рози им го поплочуваа патот
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Ако сум чочек на нотите од чезата читај ме читај не дочитај портокалов портокалов брезин корен зачитан.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Конечно прекрасно очите гледаат. Портокалов од облаци сунѓер месечината весела ја придружува на нејзиниот пат.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Еден дел од широкиот двор беше покриен со лозници и насекаде имаше цвеќиња: во предниот дел од дворот во март месец по земјата се ширеа бели и розови зумбули, во април потокалови и црвени лалиња, а над нив се извиваа тенките но густи како букети - бели и лилави јорговани кои расцутуваа во мај, додека преку целото лето низ дворот се ширеа бели маргаритки.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Ридовите се зелени сенките им се сини во проѕирната вода. Сонцето е црвено јадро со нимбус портоколов сред сини облаци.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Воздухот беше полн со портокалова магла и тешко дишење.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Креветот беше прекриен со портокалова јамболија, до него имаше мала дрвена масичка и едно ќумбе на дрва во кое гореа неколку цепаници и чијшто звук се слушаше.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Целата се шаренеев по просторијата од ламбадестото здолниште, кое не суптилно ме оцртуваше во задниот дел, и топло портокаловата тесна маичка која ги истакнуваше голите црни раменици под мојата коса.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Мина преку терасата и околу оградата од грумушки трендафили, и тогаш нејзините стапала, обуени во сандали со ремчиња, нежно згазнаа на тврдиот, како килим, тревник помеѓу трендафилите и портокаловите кринови, кои со своите трубички беа отворени кон сонцето.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Се свртев и се засмеав – за нозете му се имаа припиено тесните розеви панталони, кошулата беше во најразлични бои, а над сериозното лице со брада и наочари се издигаше капа со два портокалови израстока, кои завршуваа со зелени туфни.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Никогаш не сум го видела во портокалова маица или во син џемпер со ружа, не, не сум го видела ни на митинг, ни на телевизија.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Миризбата на јасминовите цутови, бојата на портоколавите и лимонови цветови, зреењето на калинките, играта на морските бранови во близината ме пренесуваа во еден свет на кој физички му припаѓав, но не и целосно емотивно, духовно.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Портокалова месечева мена или реинкарнација Не очудувај ме Ако јас сум болка, ти си портокалово во неа.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
И портокаловите стебла ги нема.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ја чувствувам како некое егзотично овошје со портокалова боја која се претопува во пурпур.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Воздухот беше полн со портокалова магла и тешко дишење.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Се вративме назад, со мисли скромни и убави слики на прекрасно Мавровско Езеро зеленосино, портокалови брегови од камења среберни со златни нишки, од тишина врева и ретки лица, вртипоп на брегот под камења тешки, и мирис на селски живот и смеа, недрата на Галичник, спокојно изведени.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Правот од ќесичката се истураше во еден литар вода и се добиваше сокче со речиси флуоресцентна портокалова боја.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Гледајќи како сонцето се провира низ мрежестите пердиња и како ги капе, со својата блага портокалова светлина, комодите што имаа боја на мед, стана видливо свесен за убавото време.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
