пособере (св.)
Си го пособирам чаршафот под гушата и ми иде да му речам да не ме сече кај што сѐ уште сум здрава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само го потсобирам здивот и го наслушувам бучењето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во очите на волчицата изгасна пламенчето на љубовта и бесот, краиштата на нејзината челуст се пособраа, песната се исуши на нив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Но мора да си ги подсобере, оти ќе ги скастриме...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ќе замали огнот, а ние ќе ги пособереме гламните, не го оставаме да згасне.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го пособравме, го поспотнавме и пламенот одново се крена, се развали.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Внимателно се измолкнува од постелата, го потсобира веленцето околу дечињата да не побегне топлината од нејзиното тело и оти во ќумбенцето нема ни спуза а ни потпала околу него, таа ова утро прва го прошетува своето големо тело до алето крај телот и до купот отпад од задната страна зградата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Еда, го зедов магарето, вели, и фатив кон Петрово речиште, ба му ја, да пособерам малку трески за греење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога се качија на чардакот - сите се пособраа и им направија најнасреде место во големата приемна одаја...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
