поспан (прид.)
Ги ококори поспаните очи и со бушавата бела глава и ѕвоното од ноќница што ѝ го покриваше слонското тело изгледаше навистина и комично и грозно во исто време.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Бев навистина поспана, заслепена, ниту за момент да здогледам или барем да се посомневам дека ни се прикрадува големото зло.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И јас навистина си замислував дека грубоста, налутеноста а подоцна и страсната лакомост нему му случеше само за будење на поспаниот извршител на гревот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Имам две маски на гаврани. - Злокобни птици. - Не, овие се безопасни. Со поспани очи и жолти клунови со врвена бемка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Поспан глас од другата страна. Попладне е и време за дремка. - Ало, Доне, добар ден и здраво.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Си легнав со вкус на ментол бонбона, на Boogie del Banco Rojo, на распроѕеваната и пепелава мама (каква што е таа кога се враќа од забавите, пепелава и поспана, огромна уловена риба и толку што не личи на себеси).
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Следат реченици: За поспаниот ветер и заскитаната слобода во крошната затрупана со јаболка (од првиот до последниот грев)
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
