почеша (св.)
Си ги крпиме чорапите и гледаме кој прв ќе се почеша.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Снежана в сон ја крена раката да се почеша.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ќе се одземе човекот и во раце и во нозе и не може ни да се закопча, ни да се почеша, ни од муви да се одбрани.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се наведна и повторно се почеша по глуждот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Мислиш е нафрлена со нешто, а не сака да ја видиш да се почеша.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не се осмелуваше да се почеша, зашто ако го стори тоа, вената ќе се воспали.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сепак, женското јазиче не издржа да не се почеша.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Го почешува меѓу уши, јас стојам зад него.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Попот го почеша грбот од ѕидот и се стега да проговори, божем не му се проговара.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Не ми оставија време и да се почешам, што се вели. Толку беше набрзина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Запалив цигара во движење, го почешав носот, ја почешав брадата. Не знаев што да правам со рацете.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
- Ние ќе му фрлиме и 10 евра ако треба само нека гине за нас - рече режисерот Дулитл и се почеша за носот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
- Тоа е естетска категорија, креативна постапка и... - му одговори Помошничката на Преведувачот и го почешка по грбот, што на дотичниот не му дојде лошо.)
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Даме ја почеша долгата црна брада и им одговори: - Простете, ама не барајте си ја бељата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Ве почешува ли учителот со стапот по рацете? - Кој не учи... се знае, а кој учи - не го гиба...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Белиот ангорски мачор дискретно се почеша од ногавицата на неговата нога и, седнувајќи на бутовите, се смести пред нив.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
— Соба за младенци, вели Оливера Поточка и се досега да се почеша.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Доксим Тренчески ја фрли корупката од тиквата, се почеша под капата и слезе долу, во ќеварот. Ние стоиме, чекаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој само тоа и го правеше - задоволно се смешкаше и како маче се подместуваше за да биде почешан на вистинското место.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Маџир маало Ѕидовите со вар варосани од кои, ако се почешаш, целиот ќе си побелен, сарделата (во ИНА конзерва), долапите од надвор на „фасадата“ за тенџерчиња со бели точки, повторно со црвени сардели ползавци, блиску, блиску со дворовите, па за интимно кафе посабајле или чаша вино со „некој“ во квечерината - нема шанси.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
