празно (прил.)
Беше и самиот празен и празно тонеше во млаката празна сонливост без миризба и без убавина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ама раката низ празно ми поминува и на празно ми запира.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Звучеа глупаво и празно, и никако не можев да му објаснам зошто мајка му ме навредила.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Не смеам да се свртам, да видам дали останува нешто зад мене или сѐ е празно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По некое време ми се враќа празно.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А поарно беше да не го правев тоа и да ја сонував зелената влага на долината во која ми призна гледајќи празно дека со мене те сврзува нешто повеќе од љубовта.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ту му е сѐ полно и рамно, ту му е сѐ празно и далечно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мачно и празно ко селските гробишта.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тоа место не ќе останеше празно.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Иритира ехото од гледање во празно.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
ДИМИТРИЈА: Што правиш ти? Пак ѕвериш во празно. Работи нешто. МАРИЈА: Што да работам?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Убава фасада зад чии светли мрамори лежи кошмар, пустош и празно.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ги симна торбите со лебот, некое парче старо сирење, сол, лук и кромид и накачи горе Влајков Шопур да набере дрва, да не го тера празно магарето, бидејќи вејќи немаше во колибата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сѐ така ми гледа штуро по него, како го водат надолу низ полето, подлокано и празно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Навистина токму овој нејзин исказ ме исфрли од рамнотежа иако слушав внимателно а притоа се трудев моето внимание да не личи на зјаење во празно.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Средиштето е празно, и напротив, маргината е она место кадешто се репродуцира смисла и од кадешто може да се дофати по некоја вистина, ефемерна, секако, бидејќи вечни вистини веќе нема.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Околу нас сѐ е празно, сиво. Само по некој оголен трн се ниша на ветрот, по некој глог се црнее.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И нозете ми се тресат, не ме држат. И почнувам сега во празно да паѓам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Уште долго останав сама во собата, загледана во празно.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А поарно беше да не го правев тоа и да ја сонував зелената влага на долината во која ми призна гледајќи празно дека со мене те сврзува нешто повеќе од љубовта.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
