пречек (м.)
Сигурно за да бидеме подготвени за пречек на музата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Можеби јас сум еден од оние
кои сликаат според соништата
кои одбиваат да ловат, значи да убиваат
со полуотворената уста на стрелата
за да ја наполнат својата
и на своите жени
плодови саможитни што берат
и за нас се молат
да има улов повеќе одошто ни треба
(жените кои мислат поинаку
ги праќаат своите души
на срните да им бидат штитник
на стрелите урок)
за пречек ни принесуваат
богат огрев
богот на гревот ни го ложат пред спиење
за да заборавиме на писокот на жртвите
поостер од остриците во нив набиени
за да гинеме од ноќ во ноќ
непоштедени од грозата на лажната смрт
заблазувајќи им на оние кои писнале
еднаш засекогаш!“
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Засенет и трогнат од пречекот и салтанатот, стариот Карче долго не можеше да се прибере.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Коле нѐ построи за пречек.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Иако домаќините сѐ уште не се приготвиле за пречек на гостите, се гледа дека има каде да ги пречекаат.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Така се покажа дека Марин Крусиќ не е неблагодарен за пречекот и дека остава повеќе одошто се очекувало од него.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
На ручекот што го приреди игуменот, се разменуваше по некој збор меѓу полковниците и пратеникот, колку да не се молчи, но сосем за споредни, небитни работи: пратеникот ќе ги прашаше како се чувствуваат овде, како им се допаѓа овој крај, тие го искажуваа своето задоволство, восхитување; го пофалија кметот за пречекот што им го направи и убавите денови што ги поминаа во селото.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Мече се изненади од таков пречек.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Сѐ во знак на величенствениот пречек на Нова Година.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Пред Работничкиот универзитет (во тоа време - најсоодветната зграда за пречек на гости од таков политички маштаб) хорот при Културно уметничкото друштво Црвени трендафили ја исполнил песната „Јовано, Јованке“.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Некои од нив што гостувале овде и порано и навикнале на слични пречеци, имаа обичај да не реагираат.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
За пречек на Новата година Венче остана сама дома, бидејќи татко ѝ и мајка ѝ отидоа во хотел.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Овде со солзи на очите му се исповедала за патот, за пречекот, за средбите со сестрите, браќата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Пишпирик и Барбут- бег останаа неми. Грубиот пречек ги збуни.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ете каков пречек им приредил Чанга на своите гонители.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Доста со помошта на стрина Маловица, наредила дома за пречек.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Пречек на Нова година!... Таа и тој стигнаа негде пред почетокот на програмата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
— На кого?... На тој што го имаше и досега, — на султанот, — потфрли и не сакајќи Сарафов, кој веќе беше решен да се прибере во своето гнездо во Софија, каде што го чекаше пријатен пречек на неговите работодатели и награди за успешно свршената работа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Гибнат беше длабоко во срцето поради овој голем пречек што го гледаше со свои очи.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
