прозбори (св.)
Дојди, седни, збор да прозбориме...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Мрзоволно седна на стол и се мислеше што да прозбори.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ме погледнаа од високо и не ми прозбореа. Слатко се наручаа туна конзерва и се симнаа долу покрај езерото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Полицаецот почна да урла. Два истрели беа доволни за неговиот глас да се смири и тој и неговата партнерка никогаш повеќе да не прозборат. - Децааа бегајтееееееее!
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Сфати дека тешко ги метка зборовите низ устата кога стјуардесите му прозбореа на српски.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Најважно од сѐ беше веднаш да прозбори, пред некој да дојде, но сега го обзеде ужасен страв.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Знам дека заслужив никогаш да не прозбориш со мене, да не ме погледнеш, иако тоа што го сторив, го сторив најдобронамерно.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Ниту едниот од нив не прозборе додека не ги испразнија порциите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Конечно и таа ќе најде кочијаш кој ќе ѝ ги стегне дизгините. - помисли Никодин и прозборе - Значи конечно го најде вистинскиот кој го бараше.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но другиот глас не запираше ни за миг, дури и кога девојката ќе прозбореше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
За целото време Ѓорѓе не прозборе ни збор. Погледот му беше закован на полуотвореното деколте на Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Цигарите ги пикна в пазува, а кутијата ја намириса, нешто прозбори и умилно се насмевна.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Јадрите, црни, насолзени очи благодарно погледаа во тетка Стана, а грлото така ѝ се стегна што не можеше да прозбори ниту еден збор.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Тој сѐ чу и виде, но збор не прозбори.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Таа само тивко прозборе: – Вистина е – прифати Мајка – дека за децата останаа многу тајни од нашите животи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Служи си се сам или викни си ја онаа што ја врти опашката по секој маж што ќе го види, - Ѓорѓе не прозборе.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Кога ќе прозбореше или ќе се насмееше, само два-три заба наѕирнуваа, а тие беа излижани и пожолтени.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тие не прозбореа повеќе и, онолку колку што беше можно за двајца што седат еден спроти друг, на една иста маса, не се гледаа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од тоа писмо ката утро трошка земам Неколку думи, неколку збора За мене да прозборат, кога ќе изгорам.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Остани уште малку... – тивко прозборе Трајанка а гласот како низ цевка да си го слушаше...како низ сито...во грлото горка солза голема се запна тука, па не мрда...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
